Zes jaar met elkaar optrekken

7 januari 2019

Ze lopen al bijna zes jaar met elkaar op, leerling Yasmin en docent Mike. Ze kwam binnen als een beetje een bedeesd meisje, met weinig woorden, maar nu is Yasmin een jonge vrouw die weet wat ze wil. Mike vertelt over hoe de relatie tussen leerling en leraar zich in de loop der jaren ontwikkeld heeft. ‘Ze was steevast de eerste die haar boeken erbij pakte en ook de eerste die voorstelde om Robbie, een klasgenoot die al een tijdje ziek was, een kaartje te sturen’.

Ze heet Yasmin. Ze zit al zo lang ik haar ken in het groepje bij de deur. Dat groepje is veranderd, Yasmin niet. En ook weer wel. Ze is haar eigen oudere zus geworden, met een diepere stem en hogere hakken. Naast haar zit Sally. Sally zit sinds de derde klas naast Yasmin. In de derde klas streepten ze op het profielkeuzeformulier exact dezelfde vakken aan. Daarna was hun kostje gekocht. Nu zit hun fijne tijd samen op school er bijna op. Yasmin lijkt toe te zijn aan iets nieuws, Sally niet, Sally is nog steeds toe aan Yasmin en aan de spelgroep waar ze dit jaar voor het eerst deel van uitmaakt. Ze weet nog niet wat ze wil studeren.

Yasmin wel. Geneeskunde. Ze wil kinderarts worden. Dat wilde ze al in de eerste klas. Op de basisschool eigenlijk al. De vrouw van haar lievelingsmeester was kinderarts. Hij vertelde altijd honderduit over haar. In de eerste week op de middelbare school kreeg ze van mij, haar nieuwe meester, de vraag wat ze na school wilde doen. Dat vond ze een vreemde vraag; ze zat pas een paar dagen in de brugklas. Ze verwachtte onderwerpen als de kluisjes of het lesrooster of al die verschillende docenten van wie je er een aantal met ‘meneer’ of ‘mevrouw’ moest aanspreken en een aantal juist bij de voornaam. Er ging een spannende maar ook ingewikkelde wereld voor haar open. Er was even geen tijd voor later. Dus zei Yasmin: ‘Dat weet ik nog niet, meneer.’

In de loop van het eerste jaar op school ontpopte Yasmin zich tot een hardwerkende, wat bedeesde, zachtaardige leerling. Ze was steevast de eerste die haar boeken erbij pakte en ook de eerste die voorstelde om Robbie, een klasgenoot die al een tijdje ziek was, een kaartje te sturen. Met Sinterklaas trok Yasmin het lootje met mijn naam erop. Ineens begon ze me vragen te stellen die ze normaal niet durfde te stellen. ‘Hoe oud bent u?’ ‘Waar woont u?’ ‘Komt u met de trein naar school?’ ‘Wat heeft u gestudeerd?’ Ik antwoordde dat ik 24 was en nog studeerde. ‘Wat is studeren eigenlijk precies?’ vroeg ze en ik legde uit dat studeren iets was zoals school maar dan met maar één vak, je lievelingsvak. Yasmin lachte en mompelde opgelucht: ‘Bedankt, meneer.’

Ik kreeg een studentenpas ter grootte van mijn schooltas die deze zomer met mijn vriendin en mij mee verhuisd is naar ons eerste koophuis in Utrecht. Ik ben nu 30 en Yasmin 18. Ze zit in 6 vwo, naast Sally. We zitten in hetzelfde lokaal als zes jaar geleden. We kennen elkaar beter. We zijn beiden veranderd maar ook weer niet. Yasmin is meer op haar gemak, vraagt me zonder aarzelen naar mijn weekend en ik vraag haar wat ze na school wil gaan doen: ‘Menéér, dat weet je toch nog wel?’ Kinderarts dus. ‘Ja, maar misschien heeft mevróúw zich bedacht. Dat kan toch?’ Yasmin lacht: ‘Sorry. Mike.’ Ik lach ook: ‘Je wordt een goeie, Yasmin.’

Mike Louwman is docent Nederlands en mentor van een 5vwo-klas op RSG Pantarijn in Wageningen. De columns over zijn eerste jaren voor de klas zijn gebundeld onder de titel 'Als docent'. In het najaar van 2018 is 'Als docent 2' uitgekomen.