Lynn & Misty

13 maart 2019

Op zorgboerderij en pedagogisch centrum D'n Hoef wordt onder meer met paarden gewerkt als therapeutisch middel. Neelke Ebben mag voor het eerst een meisje begeleiden met inzet van de paarden. Ze starten voorzichtig en merken al gauw dat het traject meer dan alleen de vooraf geformuleerde hulpvragen beantwoordt.

‘Manon vraagt of jij de begeleiding met Lynn zo vast kunt opstarten, ze is iets later’, zegt Karin tegen me. Zonder na te denken, antwoord ik dat dit prima is. Prima?! Zei ík dat?!

Inmiddels werk ik alweer acht maanden op zorgboerderij en pedagogisch centrum D'n Hoef. Ik maak daar met mijn achtergrond als leerkracht deel uit van een multidisciplinair team. We begeleiden kinderen (en soms hun ouders) in tijden dat zij, vanwege uiteenlopende oorzaken, iets extra’s nodig hebben.

Sinds een aantal weken draai ik met collega Manon mee als zij met behulp van paard of pony begeleiding geeft aan kinderen, waaronder het tienjarige meisje Lynn. Ik neem de rol van observant en bevrager op me, een rol die me goed past. Ondertussen kijk ik de kunst van het begeleiden van Manon af. Daar leer ik, in combinatie met de opleiding die ik hiervoor volg, heel veel van.

Nu wordt er dus verwacht dat ik de begeleiding opstart. Blijkbaar denkt Manon dat ik dit kan. In mijn eentje… In de tijd die ik nodig heb om naar de stallen te lopen, overtuig ik mezelf ervan dat het ‘prima’ is. Ik ken Lynn goed en ik zou vandaag sowieso een (kort) deel van de begeleiding met haar ‘oefenen’. En tegen de tijd dat we met paard of pony in de bak aan de gang zijn, is Manon er vast.

Hoop ik.

Tijdens de vorige begeleiding met Lynn kwam naar voren dat ze het lastig vindt om op een aardige manier leiding te nemen. Ze is óf te lief, waardoor er niet naar haar geluisterd wordt, óf te dwingend, waardoor ze in conflict komt. Vandaag wil ze oefenen om, in haar eigen woorden, ‘samen te werken met het paard en dan duidelijk te zijn in wat ze wil’. Ze denkt dat ze dit het beste kan oefenen met de pony Misty, omdat ze vindt dat Misty af en toe heel onaardig doet.

Met Misty heb ik nog niet zo vaak gewerkt. Ze is, om dezelfde reden die Lynn aangeeft, niet mijn favoriete pony. Uitgerekend vandaag kiest Lynn ervoor met haar te werken, iets wat ik niet had verwacht. Snel check ik bij mezelf of ik me zeker genoeg voel om met Lynn en Misty aan de slag te gaan. Omdat ik Manon gauw verwacht, schat ik in dat het me wel lukt.

Terwijl we Misty borstelen op de poetsplaats sluit Manon zich al bij ons aan.  

In plaats van het overnemen van de (bege)leiding spreekt Manon met een lach op haar gezicht uit dat ze het leuk vindt dat we al begonnen zijn en dat ze graag kijkt hoe we verder gaan.

Dus.

Lynn heeft bedacht dat ze eerst met Misty aan een kort touwtje door de bak wil wandelen. Als dit goed lukt en Lynn vertrouwen voelt, wil ze het touwtje langer maken. Haar idee is dat Misty uiteindelijk rondjes door de bak stapt terwijl zijzelf in het midden staat met het touwtje in haar handen.

De eerste stappen van Lynn zijn een beetje onwennig. Misty loopt goed mee, is ontspannen en lijkt het allemaal in orde te vinden. Lynn merkt dit op en wordt hierdoor zelf ook meer ontspannen. Ze lopen echt samen, Lynn geniet ervan.

Als Lynn het touwtje langer maakt, gebeurt er niet wat ze graag wil. Misty komt steeds opnieuw naar haar toe. Lynn loopt weg, verandert van richting, duwt wat, maar het helpt allemaal niets. Haar twijfel straalt af van alles wat ze nu doet. Misty maakt een happende beweging, waar Lynn van schrikt. Ze kijkt naar me en zegt dat ze niet meer weet wat ze moet doen. Ik vraag haar wat ze denkt dat ze nodig heeft om haar doel te bereiken en haar antwoord is helder: ‘Iemand die zegt wat ik moet doen’. Bij twijfel wil ze duidelijkheid, net als Misty.

Manon (want ik heb geen flauw idee hoe ze het voor elkaar kan krijgen) legt Lynn uit hoe ze het zou kunnen aanpakken. Lynn zegt dat ze het snapt en gaat opnieuw aan de slag. Haar weifelende manier van handelen zegt iets anders dan haar woorden van zo-even. Ze probeert het wel, maar het lukt niet.

‘Kun je het voordoen?’ vraagt ze. Gemakshalve neem ik aan dat ze met ‘je’ Manon bedoelt.

Lynn komt bij me staan. Samen kijken we naar Manon, die relaxed het touw in haar hand vastheeft, contact maakt met Misty en vervolgens met haar lichaam vriendelijk duidelijk maakt wat ze van haar wil. In no time loopt Misty op een afstand ontspannen rondjes om Manon heen. Lynn en ik vertellen ondertussen hardop aan elkaar wat we bij Misty en Manon zien. Lynn let goed op de houding van Manon. Ze is even stil. Dan zegt ze: ‘Ik denk dat ik het nu wél kan’.

Manon maakt plaats voor Lynn. Met herwonnen vertrouwen, super gefocust, staat Lynn met het touw in haar hand. Als Misty haar nadert, blijft ze stevig staan, terwijl ze rustig met haar handen in de lucht wappert. Doe het, doe het, doe het, denk ik met álles wat ik aan hersenen in mijn hoofd heb zitten.

De pony reageert direct zoals Lynn wil. Een rondje, twee rondjes, even zoekt Lynn oogcontact met Manon en mij. Ze straalt. Drie rondjes. Dan beslist ze dat het wel genoeg is, ze bedankt Misty, we zijn klaar om af te sluiten.

Denk ik…

‘Nou’, zegt Manon, ‘het is je gelukt. Wat denk je, zou Neelke het ook durven?’ Ik schiet in de lach. ‘Uhm… als Lynn me helpt, dan wil ik het wel proberen.’ Lynn stelt me gerust: ‘Gewoon vertrouwen dat het lukt, dan lukt het’. Ik lach in mezelf.  Precies, denk ik, pak dat touw, ga daar staan en heb vertrouwen. Even later loopt Misty een rondje om me heen. En nog een.

Lynn, Manon en ik sluiten af met een dikke high five. En een knuffel voor Misty.

Bij de nabespreking weet Lynn feilloos te benoemen wat ze allemaal wil onthouden. Het is veel, maar het belangrijkste, vindt ze zelf: ‘Ik heb goed doorgezet vandaag en heel veel geprobeerd. Ik heb geleerd dat als ik ga twijfelen, bijvoorbeeld op school of op de manege, dat ik dan om hulp kan vragen en dat ik dan vertrouwen krijg om het zelf te doen. Als ik vertrouwen heb, dan kan ik het’.

Neelke Ebben heeft elf jaar in de kinder- en jeugdpsychiatrie gewerkt. Sinds juni 2018 werkt ze bij Pedagogisch centrum D'n Hoef.