Groep 5/6 heeft een ondernemingsplan, of: hoe de ‘ikke-soep’ aan het begin van het jaar leidde tot een dagje Toverland

12 juli 2023

We kunnen kansen laten liggen. We kunnen ze ook oppakken. Dat laatste deed Juf Loes, een collega van Sjaak van Moorsel, de schrijver van dit artikel, toen een kind aan het begin van het schooljaar over haar ‘ikke-soep’ vertelde. In een pan zitten allerlei vragen waarop het kind antwoord mag geven. Hasse vertelde: ’Ik heb als wens dit schooljaar dat we met de hele klas naar Toverland kunnen gaan.’ Juf Loes pakte dit op. Ze vroeg: ‘En hoe zouden we dit kunnen realiseren?’ Dit is het begin van een ondernemingsplan dat het gehele schooljaar als een rode draad door de klas loopt. Sjaak vertelt verder.

Het eerste idee is om “heitje voor karweitje” te gaan doen thuis of bij de buren. Pepijn en Faas schrijven: ‘We moesten klusjes gaan doen. Sam werd penningmeester. De volgende dag kwam er al geld binnen. Na veertien klusjes hadden we al honderd euro en twintig cent. We deden bijvoorbeeld bomen snoeien, onkruid plukken, tafels poetsen en flessen inleveren bij de Plus. Toch was het geld nog te weinig. We moesten nog meer bedenken.’

Tijdens de periode van Sinterklaas zijn we druk met het oefenen van onze musical. Een musical met de kinderen van onze groep 5/6, ‘Het vergeten Pietje’. De ondernemers in onze klas bedenken een plan. We gaan entree vragen voor de musical wanneer de ouders, opa’s en oma’s komen. We kopen cake en schenken ook koffie en thee.

Hassen en Linn: ‘We deden de musical ‘Vergeten Pietje’. Entree kostte geld. We hadden ook koffie, koekjes, cake en daar hebben we toen ongeveer tweehonderd euro mee opgehaald.’

Dat schiet al op. Maar om met vijfentwintig kinderen naar Toverland te gaan is meer geld nodig. Onze ondernemersklas bedenkt een nieuw plan: een rommelmarkt.

Danique en Jolien schrijven het volgende: ‘Wij gingen met de gehele klas 5/6 een rommelmarkt organiseren. Alle groepjes kregen een eigen kraampje. Daar kon je je spullen uitstallen. Je mocht zelf bedenken wat je wilde verkopen, zoals boeken, spelletjes, plantjes of eten. Er waren heel veel mensen en alle kraampjes trokken veel bekijks. Overal waren er mensen te zien. Alle kraampjes hadden geld opgehaald. Ongeveer vierhonderdtachtig euro.’

Daantje en Norah laten optekenen dat een tostikraampje van Vino en Zen honderdvijfenvijftig euro opleverde. Dat is natuurlijk veel geld.

Dan hebben we voldoende geld om naar Toverland te gaan. We rekenen ons suf. Hoe kunnen we het voordeligste naar Toverland? En ook hier komen we uit. Toch kwam er nog een lelijke kink in de kabel. Merel en Liva leggen uit waarom: ‘Op vijf juli zouden we gaan. Dat was het plan. Maar dat kon plots niet doorgaan, omdat Poly, een storm, over het land raasde. Er kwamen harde windstoten. Iedereen vond het jammer maar het was te gevaarlijk. We hebben toen Toverland gebeld. En wij vroegen of we het konden verzetten. Gelukkig kon dat. Dat was eigenlijk nog fijner, want nu hebben we een maandag, een hele lange dag.’

En wat hadden we geluk. Het was fantastisch weer. De kinderen genoten met volle teugen. En wij niet minder. En dat allemaal door die ene wens van Hasse. Hierdoor ontstond een ondernemersklas, maakten we een ondernemersplan, bedachten we plannen en voerden deze ook uit. Iedereen genoot ervan.

Sjaak van Moorsel is leerkracht op de Uilenspiegel in Boekel