Dinsdag 17 maart - briefwisseling met Sarah

18 maart 2020

Op de website Schoolschrift communiceert Mike Louwman in briefvorm iedere dag met minimaal één van zijn leerlingen. Dinsdag 17 maart was dat Sarah. 'Waarschijnlijk ben je de komende tijd erg op jezelf en je eigen discipline aangewezen. Ik merk zelf dat ik ineens niet meer de neiging voel om ’s ochtends op een bepaald moment op te staan, terwijl ik allerlei plannen heb. Herken je dat?'

Hoi Sarah,

Je bent de eerste leerling die ik een brief schrijf. Ik vind het best spannend, maar ik ga gewoon beginnen, goed?

Voor degenen die je niet kennen: je zit in 6 vwo. In de eerste klas gaf ik je les en nu weer, vanaf januari. Ook ben ik (meer op de achtergrond) je pws-begeleider. Zo kennen wij elkaar. In de eerste klas was je heel ijverig, leergierig, vond ik; eigenschappen waar docenten van smullen maar leerlingen liever niet voor uitkomen. Klopt dat? Of zie ik het te zwart-wit? Hoe was dat bij jou? En hoe ben je daarna veranderd? Ik ben vooral benieuwd wat de invloed van Pantarijn is geweest op jou. Bij mij heeft dat te maken met gelijkwaardigheid, iets in die richting. Ik denk dat ik op Pantarijn geleerd heb dat ik alleen maar samen met anderen iets wil ervaren of bereiken, dat ik nooit ‘erboven’ wil staan, niet wil vertellen wat anderen moeten doen.

Daarover gesproken: waarschijnlijk ben je de komende tijd erg op jezelf en je eigen discipline aangewezen. Ik merk zelf dat ik ineens niet meer de neiging voel om ’s ochtends op een bepaald moment op te staan, terwijl ik allerlei plannen heb. Herken je dat? Vind je dat fijn, dat je je eigen ritme kan volgen? Of heb je liever gewone schooldagen met lessen?

Niet de beste timing voor die laatste vraag, aangezien over een week of zeven de eindexamens beginnen. Ik kan me voorstellen dat je juist nu school nodig hebt. Maak je je zorgen over het doorgaan van de school- en eindexamens? Wat zou er gebeuren als ze niet doorgaan, denk je? Gisteren hoorde ik iemand op FOX Sports zeggen dat wellicht de voetbalcompetitie niet meer hervat wordt en dat de huidige stand de eindstand wordt. Zou dat voor jullie ook kunnen gelden, denk je, dat alle huidige gemiddeldes direct overgezet worden naar de diploma’s? Zou je dat eerlijk vinden? Heb je ideeën hoe het anders kan? Of moeten we daar nog maar niet te veel over nadenken?

Tot slot: ik weet zeker dat ik school ga missen, maar nu merk ik vooral dat ik een ‘lege dag’ snel invul met allerlei klussen en projectjes. Heb jij dat ook? Ik weet van jou dat je graag schrijft. Heb je op een dag als vandaag daar ook meer inspiratie voor dan op een normale schooldag? Ik hoop het, want anders heb ik je met een zware opdracht opgezadeld.

Heel erg bedankt alvast voor je reactie en succes komende weken!

Groeten, Mike

—————

Beste Mike,

In mijn eerste jaar op het Pantarijn vond ik het spannend om met allemaal nieuwe kinderen in de klas te zitten. Daarbij stonden er volwassenen voor de klas die ik niet in de ogen durfde aan te kijken. Het leek me daarom verstandig om me in de klas op de achtergrond te houden. Ik vond het leuk om te leren, maar ik vond het minder leuk om cijfers te krijgen. Het maakte niet uit of de cijfers hoog of laag waren: met een laag cijfer werden alle volwassen boos op je en met een hoog cijfer voelde ik me schuldig voor kinderen die minder goede cijfers haalden en werd je bovendien een nerd genoemd. 

Inmiddels zit ik in mijn zesde jaar op het Pantarijn en ben ik niet meer het onzekere meisje uit de brugklas. Nog steeds vind ik het moeilijk om een vraag te stellen in een volle klas, maar sinds dit jaar leer ik mezelf aan om minstens een op de drie schooldagen een vraag te stellen in de les.

Op het Pantarijn heb ik veel geleerd over vriendschap en ben ik gevormd door de mensen met wie ik afgelopen jaren ben omgegaan. Ik heb ook geleerd dat docenten lang niet zo erg zijn als ze lijken. Vooral in de zesde klas gaan docenten je behandelen als een volwassene. Leerlingen zoals ik zien dan in dat docenten lang niet zo erg zijn als ze eerst leken. De grootste invloed die het Pantarijn op mij heeft gehad, is de ontwikkeling van mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Op het Pantarijn krijgen we redelijk veel vrijheid en daardoor ondernemen leerlingen vaak eigen initiatieven. Het heeft me geleerd dat, als je iets wilt bereiken, je er niet op moet gaan zitten wachten, maar er zelf aan moet beginnen.

Net als jou voel ik niet de neiging om ’s ochtends vroeg op te staan, toch heb ik een limiet gezet: om tien uur moet ik mijn bed uit. Op school kom ik vaak te laat omdat ik liever een halfuurtje langer in bed blijf liggen, maar aan mijn eigen tien-uur-regel kan ik me prima houden.

Vandaag is het dag twee van de quarantaine dus mijn motivatie voor school zit er nog in. Het is afwachten hoelang dit standhoudt. Nu leer ik elke dag omdat er een kans is dat volgende week de toetsen voor eindexamenleerlingen doorgaan. Stel, de toetsen worden net als al het andere uitgesteld naar 6 april, dan is het maar de vraag of ik elke dag ga zitten leren.

Op dit moment is het nog onzeker of ik over zeven weken wel mijn examen kan maken, terwijl het belangrijkste wat een examenkandidaat nodig heeft een beetje structuur en zekerheid is. Ik kan me niet voorstellen dat de examens niet doorgaan of dat ze worden uitgesteld. Het is al een spannende tijd en normaal vliegt dit jaar voorbij zonder dat je het door hebt. Het liefst zou ik willen dat het dit jaar ook zo zou gaan, maar voorlopig gaan deze dagen heel traag voorbij. (?) Was de keuze aan mij wat er ging gebeuren met mijn eindexamen, dan zou ik het gewoon laten doorgaan, desnoods in kleinere lokalen. Mensen die verkouden zijn kunnen vanuit huis gefilmd worden terwijl ze de examens maken.

Wat zou ik als minister bedenken als de examens niet doorgaan? Ik denk dat ik er alles aan zou doen om ervoor te zorgen dat de leerlingen het jaar niet over hoeven te doen. Ik kan er zelf niet eens aan denken. Ik hoop gewoon zo dat ik mijn examen kan maken. Het idee dat je met de cijfers die je nu hebt, slaagt of niet, vind ik geen goed idee. Het zou oneerlijk zijn voor leerlingen die hun cijfers anders nog wel hadden kunnen ophalen. Mijn standpunt is op dit gebied iets eenzijdig omdat ik het vertik na te denken over hoe het zou zijn als de examens niet door mogen gaan. De enige noodoplossing zou voor mij kunnen zijn om de examens een maand later te maken, maar meer mogelijkheden laat ik niet toe. Uiteindelijk is mijn mening toch niet van waarde, althans niet mijn mening alleen. Pas als alle eindexamenleerlingen een front zouden vormen, is er een kans dat de overheid, indien nodig, haar beslissing zou heroverwegen en de examens zou laten doorgaan.

De inspiratie voor creatieve dingen zit nog een beetje opgepropt, omdat ik vooral aan het afwachten ben, of ik de inspiratie toe kan laten. Is dit een tijd om te blijven leren voor school? Moet ik zoals ze gisteravond bij De Wereld Draait Door zeiden mijn creativiteit laten losbarsten? Of is dit een tijd om uit te rusten en mezelf te ontdekken?

Afgelopen twee dagen zat mijn zusje thuis vrij van school en werkte mijn moeder thuis. We wonen in een klein huis, dus we zitten snel dicht op elkaar. Zondagavond leek het een ramp te gaan worden, straks werden dit drie weken vol van ruzie met mijn zusje. Maar eigenlijk blijkt het best gezellig te zijn. We zitten alle drie in hetzelfde schuitje en zorgen daarom dat we elkaar niet in de weg lopen. We doen zelfs veel meer spelletjes samen, bakken een quiche, doen een work-out in de woonkamer en gaan samen buiten wandelen. In het pre-coronatijdperk deden we dit lang niet elke dag.

Het coronatijdperk is voor mij niet alleen maar om te huilen. Er zitten vast goede kanten aan en die goede kanten zijn bij mij vooral het samenzijn met familie.

Mike Louwman is docent Nederlands, momenteel op RSG Pantarijn in Wageningen. De columns over zijn eerste jaren voor de klas zijn gebundeld onder de titel 'Als docent'. In het najaar van 2018 is 'Als docent 2' uitgekomen.