Eric Mijnster en Marco Martens vonden hun eigen stem, hun plek en de flow vooral na en buiten schooltijd. Toch kwamen ze – tot hun eigen verbazing – ook weer in het onderwijs terecht. In deze NIVOZ-podcast gaat het over de betekenis van makerschap voor leerlingen en voor docenten. ‘Afstemmen op de stem van binnenuit, over en weer. Op het moment dat we dat doen, dan ontvouwt het leven zich als het ware als vanzelf.’

Marco Martens (1982) vond zijn draai als leerling - en later als leraar - toen er ruimte was en erkenning kwam voor zijn liefde voor taal, schrijven en spoken word. In de hiphop-scene en als auteur vond hij zijn plek en het zelfvertrouwen terug. Eric Mijnster (1988) kende op zijn beurt soortgelijke ervaringen. ‘Ik ben opgegroeid in een wereld waarin mij is voorgehouden dat als ik hoogopgeleid ben, dan doe ik ertoe. Of als ik veel likes heb, dan hoor ik erbij. Of als ik rijk ben, dan ben ik succesvol. Heel erg op basis van voorwaarden en externe zekerheden. Maar gaandeweg mijn leven ben ik erachter gekomen dat het leven heel anders kan zijn dan wat wij elkaar van jongs af aan vertellen.’

Met zijn voorstelling ‘Het geluksgevoel’ raakt Eric in allerlei onderwijscontexten – van klein tot groot, van kinderen tot docenten - een snaar. Zijn eigen verhaal is het vertrekpunt, waarmee hij nieuwe werkelijkheden opent. Enthousiasme en intrinsieke motivatie vormen de motor van leren en ontwikkelen, weet hij uit ervaring. Dromen moeten serieus worden genomen. ‘Op het moment dat we ons daarop afstemmen, dan gaan er deuren open waar voorheen muren waren,’ zegt hij in deze podcast. ‘Op het moment dat je de verhalen los kan laten die je ooit hebt aangeleerd, ontstaat er vrijheid en verbondenheid. Dat voelt als een diepe verbinding, als intense vreugde, als een kristalheldere vanzelfsprekendheid. Het is het gevoel van die schatkist die me als jongen is voorgehouden, en de ontdekking dat die er eigenlijk altijd al blijkt te zijn.’

Wat betekent dit nu voor onderwijs? En wat is de rol van zelf maken in het onderwijsproces of de ontwikkeling van jonge mensen of voor jou als leraar? Marco vertelt over zijn leraarschap op de Herman Brood Academie, in het mbo. Over de start en hoe hij ook daar nadrukkelijker zijn eigen plek innam of hoe hij het op lerarenopleidingen had gezien. ’Ik ging steeds verder weg van wat ik als voorbeeld had gezien, ook bij mijn eerste stages. Maar hoe verder ik daar vandaan ging, hoe dichter ik bij mezelf kwam eigenlijk, hoe meer ik ook van mijn leidinggevende en collega's terugkreeg van: Goh, we gaan lekker hè. Ja, dat was wel even wennen dat dat kon.’

Op zijn beurt belandde Eric - na een extreem fietsavontuur in de Alpen, zie de docu Omdat ik het wil, en anderhalf jaar reizend en wonend in een busje door de bergen - als ondersteuner en coach in het democratisch onderwijs. Vier jaar lang. Zonder diploma’s, maar met veel liefde en nieuwsgierigheid naar de dromen en ideeën van de vaak jonge kinderen. ‘Waar ik enorm van heb genoten, is de puurheid, de echtheid, de onbevangenheid en de eerlijkheid van het jonge kind en hoe vanzelf dat gaat. Om te duiden: op een gegeven moment word ik door een jongen van acht op de gang bij mijn hand gepakt. Ik kijk hem aan, hij zegt: ik wil op expeditie door de bergen. En ik weet, dit is het moment waarop volwassen volwassenen een droom kapot kunnen maken. Hij zegt: ja, als jij over veertien bergen kan fietsen, dan kan ik over veertien bergen lopen. Dus ik zeg natuurlijk: oké, ga, wat gaan we doen? We kwamen er samen achter dat het wellicht handig is om te beginnen met een dag proefdraaien in het Leenderbos, hier om de hoek, maar dat vervolgde zich met twee dagen en een nacht kamperen, Dus die jongen van acht, die heeft dus gewoon zijn eigen expeditie georganiseerd. Waanzinnig toch?!’

Inmiddels hebben ze allebei niet zoeer het onderwijsveld, maar wel de onderwijspraktijk verlaten. Sinds 2021 richt Eric Mijnster zich helemaal op zijn voorstellingen. ‘Mijn verhaal draagt een boodschap. Voor kinderen en voor volwassenen en ik merk dat ik nog lang niet uitverteld ben.’ Marco ruilde sinds dit kalenderjaar zijn parttimebaan als docent in voor een redactionele functie bij NIVOZ. ‘Ik combineer het met mijn andere activiteiten, als hiphop-maker, schrijver. Het nummer wat ik nu voordroeg zit waarschijnlijk in mijn komende theatervoorstelling. Ik heb net een kleine subsidie te pakken, dus van het najaar hoop ik die te kunnen spelen.’