‘We kunnen de wereld van ze leren’, zegt theatermaker Eric Mijnster in één van zijn voorstellingen, waarin hij put uit zijn eigen onderwijservaringen als docent. En met ‘ze’ bedoelt hij leerlingen, studenten. Jonge mensen volop in ontwikkeling, bij wie docenten naarstig zoeken naar aansluiting op hun persoonlijke leefwereld. Want dat is waar leren begint: bij die connectie. Niet alleen voor de leerling, de student; ook voor de leraar. In een NIVOZ-podcastserie navigeren leerlingen, studenten ons door hun wereld. In deze aflevering is dat de twintigjarige Mika Venrooy uit Rotterdam. Ze studeert Podium- en Studiotechniek aan de Herman Brood Academie in Utrecht.

Voor deze eerste aflevering streek Marco Martens neer op de Herman Brood Academie, de school waar hij jarenlang als docent werkte. In een ruimte die uit twee oude, samengevoegde spreekkamers bestaat, is onlangs een podcaststudio ingericht waar studenten – en vandaag ook wij – gebruik maken. Via de glazen achterwand kijk je uit over de hal die volop in verbouwing is, maar straks fungeert als ontmoetingsplek voor studenten. Zoals 3FM vaak live verslag deed van festivals, vanuit een transparante studio, iets hoger dan het publiek, maar middenin de actie.

Hoewel ze al op de middelbare school in de weer was met licht- en geluidstechniek, koos Mika aanvankelijk voor een opleiding tot gymdocent: ‘Als kind zijnde vond ik het zo fijn om te kunnen bewegen en om buiten te spelen en te sporten. Ik word daar gewoon heel erg blij van en ik had het gevoel dat kinderen daar niet altijd genoeg tijd en ruimte voor kregen.’ Om diverse redenen vond ze er haar draai niet, dus besloot ze toch gehoor te geven aan de lokroep van de lichttafel: ‘Waarom zou je niet je geld willen verdienen in iets wat je ontiegelijk leuk vindt?’

Afgelopen zomer keek ze op Lowlands naar de show van Stromae. Een visueel spektakel dat haar motiveert om zich verder te ontwikkelen in deze richting: ‘Het geeft je gewoon kracht als je denkt van hé, dat heb ik gemaakt. Ik hoef niet op een podium te staan, ik vind het juist heel leuk om achter de schermen te werken. Mensen hoeven niet perse te weten dat het van mij komt. Voor mij is het al genoeg om te weten dat ik het heb gemaakt, dat je daar die power voor hebt, dat je met je kennen en kunnen zoiets moois kan neerzetten.’

Ook voor Mika waren de coronajaren niet gemakkelijk. Op aandringen van haar ouders is ze met een professional gaan praten om met haar gemoedstoestand aan de slag te gaan. Dat heeft haar enorm geholpen haar draai te vinden: ‘Ik ben de dingen gaan opzoeken die ik wel leuk vond en waar ik wel invloed op heb. Bij de dingen die ik niet leuk vond ben ik weggegaan. Ik vond dat in het begin helemaal niet leuk en enorm confronterend. Maar als je dan één zo'n knopje hebt omgezet, je voelt meteen resultaat daarvan. Je voelt je gewoon energieker en opgewekter en dat scheelt zoveel.’

De fijne plek die haar leefwereld geworden is, gunt ze iedereen. Het helpt haar, zo vertelt ze in de podcast, om af en toe even stil te staan bij wat ze heeft: 'Zelfs in Nederland heb je mensen die niet iedere dag een vers bord eten voor zich krijgen of die iedere dag gewoon lekker een warm bedje in kunnen stappen.’ Ze vindt het belangrijk om anderen daar ook bewust van te maken: ‘Dan komen ze ‘s ochtends al helemaal in paniek binnen, want de trein reed niet en je bent je ontbijt vergeten. Je kat loopt nog buiten, dat soort dingen. Maar dan denk ik: oké, je bent misschien met je verkeerde been uit bed gestapt, maar je bent uit je bed gestapt. Dat is al punt één om je dag mee te starten. Dat je denkt: hé, ik lag eigenlijk best lekker vannacht. ‘Gewoon kleine, simpele dingetjes waar je eigenlijk stiekem heel gelukkig van kan worden.’