Wat wens je voor je klasgenoten?

11 juli 2017

Nynke Postuma is niet alleen groepsleerkracht, maar draait sinds dit schooljaar ook 1 dag in de week de plusklas op basisschool de Ranonkel. Ze merkt daar dat meerdere kinderen in de klas moeite hebben om bij tegenslagen door te zetten, om juist dán te kijken naar wat wel kan of lukt. Tijd dus voor een activiteit om niet-helpende gedachten om te leren zetten naar helpende gedachten. Een lesidee uit het tijdschrift Talent buigt ze om naar een passende les, juist ook nu het einde van het schooljaar in zicht is.

'Bedenk in tweetallen zoveel mogelijk wensen…'
Dit was op de voorlaatste plusklasdag van dit schooljaar de opdracht. Gedreven gingen de twaalf kinderen in tweetallen aan de slag. 'Welke wensen kunnen we bedenken? Welke wensen zou ik zelf fijn vinden om te krijgen?' Binnen tien minuten had elk tweetal zeker vijftien tot twintig wensen op papier gezet.

Vervolgens gingen ze in groepjes van drie tweetallen elkaars wensen bekijken. Zitten er grote verschillen tussen? Welke wensen zijn meer algemeen? Welke wensen zijn meer origineel? Welke wensen zijn voor 1 persoon specifiek? En daarna: kunnen we alle wensen gaan categoriseren? Welke wensen passen bij elkaar? Wensen over gezondheid, wensen over vriendschap, wensen over materiële zaken, wensen die realiseerbaar zijn, of juist fantasiewensen, enzovoorts.

Er ontstonden mooie gesprekken tussen de kinderen onderling en de betrokkenheid was groot.

Tot slot hadden we een heel open en eerlijk kringgesprek met de hele groep samen… Op welke wensen kun je zelf invloed uitoefenen? Welke wensen moeten/kunnen je "overkomen"? En hoe kunnen we die "omdenken"? Bijvoorbeeld: invloed op het weer hebben we niet, maar we hebben wel invloed op hoe we reageren en plannen aanpassen wanneer het weer anders is dan gehoopt.

Wie heeft er wel vaker "niet-helpende gedachten" en hoe kun je die omzetten naar "helpende gedachten"? Mooie en minder mooie ervaringen werden gedeeld en iedereen dacht met elkaar mee om niet-helpende gedachten om te zetten naar helpende gedachten.

Nog net voor iedereen naar huis ging, gaf ik de huiswerkopdracht om voor iedereen een (persoonlijke) wens op een blaadje te schrijven en volgende week mee te nemen. Enthousiast verlieten ze het lokaal.

De avond voor de laatste plusklasdag voor de zomervakantie sta ik thuis in de keuken. Ik bak gelukskoekjes, een bak vol.

En de volgende ochtend gaan de ingrediënten ook mee naar school. De kookstudio heb ik gereserveerd en twaalf enthousiaste kinderen staan te springen. Zelf het recept op internet zoeken, eieren splitsen, suiker en bloem afwegen, rondjes van beslag maken en afbakken in de oven. Er komen steeds meer gelukskoekjes en voor elk kind ontstaat er een zakje met gelukskoekjes met persoonlijke wensen.

Nieuwsgierig gaan de zakjes aan het eind van de ochtend open. De eerste wensen worden gelezen en het volume in het lokaal neemt steeds meer toe. De kinderen praten door elkaar. Kreten als 'Die wens past precies bij mij!', 'Wist je dat ik later vampier wil worden?' en 'Ah, lief!' vullen het lokaal. Ze bedanken elkaar voor de persoonlijke wensen en verlaten het lokaal.

Mijn zakje is nog dicht en ik pak mijn spullen in. Ik moet snel door naar het afscheid van een collega en vervolgens direct door naar de locatie waar we sollicitatiegesprekken voor het aannemen van een nieuwe collega gaan voeren.

‘s Avonds rijd ik naar huis en bekruipt me toch nog het katerachtige gevoel dat bij mij altijd boven komt drijven op de laatste schooldag... Thuisgekomen pak ik mijn zakje met gelukskoekjes en zakt het katerachtige gevoel…

Wat heb ik een mooi, eerste jaar in de plusklas gehad!

Nynke Postuma is leerkracht op De Ranonkel in Someren. Ze is getrouwd met Ralph en moeder van twee jongens, Jorrit (10) en Siem (8).