Verhalen uit onderwijspraktijk in NIVOZ-jaarverslag 2020: 'Twennie, twennie, ’t wennie'

3 mei 2021

In het NIVOZ-jaarverslag 2020 - net als voorgaande jaren fraai vormgegeven door Mark Schalken - staan verhalen van leraren en leerlingen over het voorbije kalenderjaar. Een ongewoon jaar, waarin iedereen toch ook zijn eigen belevenissen, ontdekkingen en weerstanden tegenkwam. In deze bijdrage lees je van Rob H. Bekker, taaldocent op Ithaka Internationale Schakelklassen in Utrecht. En drukte een van zijn leerlingen Tara zich in twee tekeningen uit.

2020 was het jaar van de naïeve afgrendeling. Niet inhoudelijk sterke argumenten leidden tot een omwenteling binnen zeven dagen in het onderwijs, maar een gezamenlijke en onzichtbare vijand zorgde voor een lente met een ongewenst nieuw geluid. Oplossingen voor ongeveer elke maatschappelijke tragiek werden op stel en sprong niet meer van de scholen verwacht, maar van het thuisonderwijs. Hoe lang heeft dat debacle geduurd van 16 maart tot 2 juni, en herhaalbaar wanneer het systeem dat wil?

Mijn taalgezellen maakten toen het kon de haast serene documentaire Het komt wel goed, waarna ze zonder op schoolkamp te zijn geweest uitvlogen en uit mijn blikveld verdwenen. Andere oud-leerlingen kwamen terug in (geluids)beeld in een podcastserie die Sanne Sprenger als volgende co-creatie-ding maakt; titel Mijn reis naar hier. Diep luisteren en kijken naar mijn taalgezellen wordt hierdoor mogelijk en verrijkt me.

De werelden van werk en vrije tijd lopen in mijn leven sinds Corona Projex nog meer door elkaar dan voorheen. Dat is niet enkel te danken aan de reeks schermlessen -die ik vanuit huis organiseer als substituut voor de pedagogische dans in het lokaal (waar op het moment van schrijven de kerstboom nog steeds staat) waar ik alles om me heen zou kunnen pakken du moment dat de situatie daar om vraagt- op basis van creatieve improvisaties die nu de status van ‘professioneel’ hebben- plus wendbaar vakmanschap omdat het kan. Says who?  Dat zeg ik zelf als autonomist zonder collega’s (AZC-er).

Kijken waar je nu bent, of je misschien behoort tot de groep die door Corona Projex een enorme voorsprong heeft opgebouwd. Dat moet haast wel als je serieus neemt hoeveel mensen over zichzelf laten zeggen dat ze nu een achterstand hebben. Kijken waar je nu bent en daar verder gaan, samen. 

In mijn lokaal heette dat al jarenlang: “Doe wat je weet, plus” op een gefiguurzaagde tekstballon hangt deze vrije vertaling van “Be Kind and Work Hard” uit the Essential Schools boven de hoofden van de taalgezellen.
Daar onder gezeten hebben ze in 2020 de missie van de school hertaald. Als we teksten in de school ophangen is het zaak dat dat niet enkel voor de leraren begrijpelijke taal is. Het was een fijne les om te doen en toen we gereed waren, nodigden we Douwe, de directeur, uit.

Het stralende gezicht van de leerling die wel begreep waarom ik hier aandacht met hen aan besteedde en die tegen Douwe over zijn generatie zei: “Misschien ziet u ons wel een nieuwe wereld maken” ga ik niet meer vergeten – hoever weg hij ook gaat uitvliegen tegen de zomer.

Twennie twennie, ’t wennie; we gingen onwetender de afgrendeling in dan in ’21,  maar we deden het goed, we hielden het licht, toen, samen.

Rob H. Bekker
Taaldocent op Ithaka Internationale Schakelklassen in Utrecht.

'Het komt wel goed'

Tara , 19 jaar uit Iran, maakte twee tekeningen in de voorbereiding van de documentaire ‘Het komt wel goed’.  Dat was in juni 2020. Je ziet haar in het slotbeeld, met de ad-hoc frisbee.  Ze is uitgestroomd naar de MBO-schakel-opleiding op het VavoLyceum.

In hun laatste lesweek op Ithaka, een taalschool, deelde  een aantal scholieren hun schoolervaringen, in het bijzonder over het thuisonderwijs in 2020. De film is bedoeld als hart onder de riem voor nieuwe leerlingen (en hun ouders) van internationale schakelklassen overal in Nederland.

Bij Het komt wel goed zou het in oorsprong gaan over hoe ouders hun kinderen konden steunen tijdens de lockdown-periode. Al draaiende kwamen daar dingen bij. De docu is een mix geworden van scenes met praktische raad voor het thuisfront - bedacht en gespeeld op de laatste vrijdag van het schooljaar in de ruimte van theatergroep Aluin. Er is een voice over door een leerling die haar geschiedenis op Ithaka in een eigen verhaal heeft opgeschreven, ongevraagd… en bruikbaar.