Van hogeschooldocent naar leerkracht in het primair onderwijs

12 september 2017

Het is een behoorlijk onconventionele carrièrestap: van docent aan een hogeschool naar leerkracht op een basisschool. Britt van Mensvoort nam hem dit schooljaar. Dat ging vanzelfsprekend gepaard met de nodige onzekerheid en gezonde spanning, maar ook met nieuwsgierigheid naar wat er zou gaan komen. Eigenlijk net zoals bij een jong kind dat begint aan een nieuw schooljaar. Britt vertelt over haar eerste week als leerkracht.

Vorige week was het dan zover: een nieuwe start op een nieuwe school met nieuwe collega’s en nieuwe kinderen. Dat blijft toch altijd spannend. Wat het misschien wel extra spannend maakte was het feit dat ik voor het eerst op een basisschool ging werken. Van docent in de psychologie in het hoger onderwijs nu leerkracht, of eigenlijk coach, van 8-12 jarigen op Laterna Magica. Direct voor de klas en daarnaast in opleiding; ja, ik ben een zij-instromer. Ondanks een mooie rapportage vanuit het geschiktheidsonderzoek en bemoedigende woorden tegen mezelf die eerste ochtend, kwam er toch een bepaalde onzekerheid opborrelen. Wat verwachten ze van mij? Moet ik nu dan ‘zomaar’ een rekenclub of spelling gaan geven? Ben ik de enige nieuwe of zijn er meer?
Misschien voelde ik me wel een beetje zoals een kind dat voor het eerst naar een nieuwe klas of unit gaat…

Heel anders dan in mijn vorige baan, werk ik nu heel nauw samen in een klein unitteam. Samen zijn wij verantwoordelijk voor onze ‘mini-school’. Je bent erg weinig ‘alleen’ met jouw ‘klas’. Waar ik op de hogeschool voornamelijk uitvoerend was, dus docent, ben ik nu coach, expert, ontwerper en onderzoeker ineen. Dit vraagt om flexibiliteit en maakt het uitdagend. Je bent in een praktijksituatie, waarbij je ook continu op metaniveau aan het denken bent. Je bekijkt voortdurend of je op de juiste manier aansluiting vindt bij het kind en onderzoekt manieren om dit te blijven doen. Aangezien er zo nauw wordt samengewerkt in kleine teams, werd er de eerste dag écht de tijd genomen om elkaar beter te leren kennen. Vragen als ‘Wie ben je?’ en ‘Wat kom je toevoegen aan het team?’ stonden centraal. Ik voelde me direct serieus genomen. Passies en interesses werden gedeeld, waar anderen op inhaakten, en binnen no time ontstonden er prachtige les- of workshopideeën. Wat een enthousiasme en passie! Na twee dagen deel te zijn van dit team en van deze school, voelde het al als een tweede thuis. Ik voelde dat ik er niet alleen voor stond. Ik voelde dat ik mezelf kon zijn. Ik voelde dat er ruimte was voor mijn interesses en ideeën. Kortom, ik voelde me veilig.
De eerste schoolweek werd voorbereid en bij alle keuzes die gemaakt werden stond er één vraag centraal: wat heeft het kind nodig? Als geen ander kon ik me hier op dat moment een voorstelling van maken…

Een paar dagen later kwam er een hele nieuwe lichting kinderen naar de bovenbouw. Het ene kind had buikpijn, de ander vond mama’s rug een veel te fijne plek. Met ieder kind en de ouders werd er tijd genomen voor een gesprekje. Later stond er een workshop mindfulness op het programma, waarbij het ging om het fijn voelen op een nieuwe spannende plek en tot slot werd er getekend en geknutseld. De kinderen werden volledig vrijgelaten in de vorm hiervan, alles was goed, zo lang het maar een plek representeerde waar zij zich fijn of veilig voelden.

Aan het eind van de dag kwam er een kind naar me toe met de woorden: ‘Juf, ik vind het hier veel leuker dan in de onderbouw!’
En ik? Ik stond diezelfde dag vol vertrouwen een rekenclub te geven.
Het leren kan nu echt beginnen.

Britt van Mensvoort is psycholoog en oprichter van Lightschools