'Sorry dat ik geen sorry kon zeggen'

1 juli 2017

Een paar sokken, een betraand gezicht en een duwpartij. Leraar Carm Barten wordt na de speelpauze geconfronteerd met huilende kinderen en hun verhalen. Hij probeert de situatie in beeld te krijgen, maar het zijn de hoofdrolspelers zelf die de moed verzamelen om beweging in de zaak te krijgen. 

De pauze was voorbij en de kinderen druppelde één voor één binnen. In de poging een zandbak in ons lokaal te voorkomen, stond ik bij de deur iedereen vriendelijk te verzoeken de voetjes te vegen. Tussen alle voorbij schuifelende schoenen zag ik plotseling een paar sokken. Ik keek omhoog en ontmoette een betraand, maar vooral zanderig gezicht. Al snel trok ik de conclusie dat Rubens  tranen iets met het zand en zijn 'ontschoende' voeten te maken moesten hebben. Deze conclusie werd al snel bevestigd. Hij zei dat  hij door Simone van het bankje was geduwd en nu last had van zijn enkel.

Ik bleef nog even bij de deur staan en zag vervolgens een 'reddingsbrigade' aankomen, met een huilende Simone in het midden. Nadat ik deze groep kinderen subtiel naar binnen had verwezen, kreeg ik uiteindelijk van Simone een soortgelijk verhaal. Ze bleek zelf eerst geduwd te zijn, waarna ze tegen Ruben aanviel, met alle gevolgen van dien.

Eenmaal in de kring bespraken we de situatie en we begonnen bij Ruben. Hij vertelde het bekende verhaal, met nog een lichte verontwaardiging in zijn stem. Aangezien Ruben licht ontvlambaar kan reageren, vroeg ik hem welke keuze hij had gemaakt nadat hij van de bank geduwd was. Tot mijn verbazing bleek hij van de situatie weggelopen te zijn. Op dat moment begon Simone nog heviger te huilen.

Als leraar bekroop mij het gevoel dat er iets in het verhaal nog niet boven tafel was. Ik besloot Simone te vragen haar verhaal te  delen met de groep. Door haar tranen heen vertelde ze hikkend dat ze het zo vervelend vond voor Ruben. Ze wilde zo graag haar excuses aanbieden. Maar dat was niet gelukt omdat hij was weggelopen van de situatie.

Door deze opmerking werd de hele situatie anders. Het gesprek kreeg een wending. Blijkbaar was ik niet de enige die de situatie verkeerd had ingeschat. Ruben stond op en zei: 'Sorry Simone, als ik dat geweten had, was ik blijven staan. Ik aanvaard je excuses.'

Carm Barten is leraar op OBS Uilenspiegel.

Pedagogische tactmomenten als deze kunnen ongelooflijk veel energie geven! In onze trajecten Pedagogische Tact leer je om die momenten zelf te creëren, waardoor je nog vaker weet wat je moet doen op momenten dat je niet meer weet wat te doen. Je leest er meer over op onze pagina over Pedagogische Tact.