René Peters: ‘In onze ijver om kinderen te beschermen, maken we ze volkomen weerloos’

1 september 2014

Vier jaar geleden stond er bij René Peters, wethouder onderwijs in Oss, opeens een wildvreemde dame binnen: ze had zijn dochter op de stoep zien krijten. En je moest er toch niet aan denken dat het kind zomaar de straat op liep! Het brengt René bij een overdenking over de trend om kinderen steeds maar meer te willen beschermen en controleren. Met socioloog Frank Ferudi bij de hand, stelt René dat we juist meer veiligheid scheppen door kinderen zelfstandig en weerbaar te maken. De eerste van drie columns over (overbezorgd) ouderschap.

Stomverbaasd was ik, toen een jaar of vier geleden een mij onbekende dame met mijn dochter aan de hand de keuken in kwam stappen. “Ik ben me rot geschrokken,” zei ze. “Uw dochter zat zonder toezicht op de stoep te krijten. Ze kon zo de straat op lopen! Ik heb mijn auto geparkeerd en heb direct ingegrepen.” “Bedankt,” zei ik. “Maar dat was niet nodig hoor. Ze speelt wel vaker op de stoep en ze loopt echt de straat niet op.” De dame zei niks. Maar ze vroeg zich duidelijk af waarom het zo’n idioot überhaupt was toegestaan om kinderen te krijgen.

“De trend is al jaren het zelfde.” Dat schrijft Frank Furedi, schrijver van het boek ‘Paranoid Parenting’. “Hutten bouwen en klimmen in bomen is er niet meer bij. Veel te gevaarlijk. In plaats daarvan zitten kinderen uren aan een stuk achter beeldschermen te vegeteren.” Onderzoekers kunnen dat erg vinden. In verband met overgewicht bijvoorbeeld.

Maar de maatschappij vindt het geen enkel probleem. Furedi: “Dat komt omdat de maatschappij ouders die hun kinderen vrij buiten laten spelen in toenemende mate onverantwoordelijk vindt.” Het toezicht van ouders is eigenlijk compleet volgens Furedi. Op jonge leeftijd hebben veel kinderen bovendien al een mobiele telefoon. Omdat ouders op ieder moment willen weten waar hun kind is en wat het doet. De vraag is hoe gezond dat eigenlijk is.

Eigenlijk zijn we volkomen aan het doorschieten waar het de veiligheid van onze kinderen betreft. Een tijd geleden schreef ik al over het ‘rubbertegel-syndroom‘. We willen de wereld voor kinderen steeds veiliger maken. En daarin worden we steeds extremer. Maar de beste manier om een kind te beschermen is door het zelfstandig en weerbaar te maken. Juist door de ervaring die een kind op doet door zelfstandig de wereld tegemoet te treden, krijgen ze de vaardigheden om risico’s te zien en te onderkennen. Zo ontwikkelen ze manieren om op een goede manier met risico’s om te gaan. Lees verder…

 René Peters (CDA) is wethouder sociale zaken, jeugd, onderwijs en integratie in Oss. Begin dit jaar werd hij verkozen tot de Meest Invloedrijke Persoon bij de Lokale Overheid 2013 door de website gemeente.nu. Peters blogt twee keer per week. Dat onderwijs vaak het thema van zijn beschouwingen vormt, is niet toevallig: behalve dat onderwijs in zijn portefeuille zit, is René Peters voormalig leerkracht en (interim) leidinggevende op scholen.