Isabelle (16) schrijft gedichten: 'Ik vecht voor meer begrip over autisme bij leerkrachten'
25 juli 2017
RECENSIE - 'Heel mijn leven heb ik het gevoel gehad dat ik 'anders' was. Ik voelde me erg buitengesloten en had weinig vriendinnen. Na heel lang onderzoeken bleek dat ik een vorm van autisme heb. In mijn gedichten schrijf ik over mijn gevoelens en deze wil ik nu delen met anderen.' Zo introduceert Isabelle haar gedichtenbundel 'Ben ik echt anders?'. Ze hoopt hiermee andere inzicht en empathie te kweken, voor alle kinderen die zich soms 'anders' voelen.
Hieronder (een deel van) Isabelle's ingezonden brief, informatie over haar boek en een gedicht uit de bundel.
Ingezonden brief
Heel mijn leven heb ik het gevoel gehad dat ik 'anders' was. Ik voelde me erg buitengesloten en had weinig vriendinnen. Na heel lang onderzoeken bleek dat ik PDD-nos heb, een vorm van autisme.
Voor mij (en andere autisten) is het heel erg moeilijk om voor mijzelf op te komen, mijn stem te laten horen en om mijn gevoelens te uiten. Ik heb dus PDD-nos en ondervind hier in het dagelijks leven nogal wat problemen mee. Vooral het onbegrip vind ik heel erg moeilijk. Maar ook het gevoel 'er niet helemaal bij te horen'.
Om mijn gevoelens te uiten ben ik gedichten gaan schrijven, met uiteindelijk als resultaat de gedichtenbundel: Ben ik echt anders ? Ik hoop met deze bundel vooral andere mensen/pubers met autisme te bereiken. En te laten zien dat ze niet alleen staan met hun gevoelens. En dat ze - ondanks dat ze misschien 'anders' zijn - nog steeds heel mooie mensen zijn met ieder hun eigen talent! Maar ik hoop ook ouders van kinderen met autisme te kunnen bereiken. Om ze zo een kijkje te geven in het denken van iemand zoals wij. Tenslotte hoop ik dat mijn gedichten ook wat meer inzicht en begrip kunnen brengen bij de mensen die met autisten te maken hebben; of dat nou beroepsmatig is, of als klasgenoten, familie of collega.
Over het boek 'Ben ik echt anders?'
Ben ik echt anders? Is er iets mis met mij? En waarom reageer ik anders op dagelijkse dingen?
Dit zijn vragen die bijna dagelijks door het hoofd van een PDD-NOS-er rondspoken. Een verlangen naar antwoorden. Maar ook de diepe wens erbij te willen horen. In deze gedichtenbundel staan de vragen, onzekerheden, en (soms heftige) emoties van een 16-jarig pubermeisje. Een zoektocht naar antwoorden, maar vooral ook een zoektocht naar zichzelf. En dan blijkt: je bent niet de enige die ‘anders’ is.
"Ik ben geboren op 16 juli 1997 in Gouda. Ik ben altijd erg onzeker geweest en ik heb een laag zelfbeeld. Ik voelde me ‘anders’. Uiteindelijk bleek ik PDD-NOS te hebben; een vorm van autisme. Emoties onder woorden brengen is moeilijk. Daarom ben ik gedichten gaan schrijven waarin ik mijn gevoelens beschreef: de gevoelens van iemand die zich regelmatig onbegrepen, angstig en buitengesloten voelt, omdat ik ‘anders’ ben."
Gedicht 'Achter alles schuilt iets moois'
Ook al is iets maar heel klein,
Iets kleins kan je ervaren als heel fijn.
Alles en iedereen heeft wel iets moois of speciale dingen,
Al is het iemand die goed kan zingen.
Iets kan veel voor je betekenen, ook hele kleine dingen kunnen speciaal zijn,
En het veilige gevoel dat het je kan geven is super fijn.
Zelfs na die lange donkere tunnel verschijnt licht,
In je vermoeide, mooie gezicht.
Alle dingen die je meemaakt in je leven,
Zijn bedoeld om verder te komen en je iets mee te geven.
Weet dat niets gebeurt zonder een reden,
Het enige wat jij daaraan kan toevoegen is vrede.
Je zult dingen verliezen maar mooiere dingen ervoor terugkrijgen,
Waardoor jij je leven weer aan elkaar kan rijgen.
Probeer in elke gebeurtenis iets moois te vinden,
En vergeet niet die mooie gebeurtenis met jezelf te verbinden.
Je bent fantastisch zoals je bent!
Beloof jezelf dat je niet voor jezelf wegrent.
Onthoud: achter alles schuilt iets moois!
Reacties
oma van Mex (J@nny)
Wat lief en vooral knap, je komt er wel
Monique Thomissen
Mooi gedicht