Marieke van Ierschot

Docent (kleuter)pedagogiek en onderzoeker

Als kind al was ik gericht op de ander. Op samen spelen, samenzijn. Toen ik drie jaar oud was speelde ik al ‘schooltje’. Het onderwijs zit in mijn bloed en ik heb nooit getwijfeld aan de richting die ik op moest gaan om een plek te vinden in deze wereld. Na de Pabo heb ik jarenlang als gepassioneerd leerkracht het OGO (Ontwikkelings Gericht Onderwijs) vormgegeven in verschillende kleutergroepen op een basisschool in Amsterdam. Mijn ervaring met het thematisch werken, waarin ik samen met de kinderen thema’s bedacht en uitwerkte en rijke speelhoeken ontwierp, is de basis geweest voor mijn onderwijs aan Hogeschool Leiden als pedagogiekdocent. Nog steeds denk ik met een grote glimlach terug aan de creatieve stroom waaraan ik mij kon laven in mijn tijd als kleuterleerkracht. In die periode zijn veel ideeën geboren die ik nu met pabostudenten kan delen. Speelse, uitdagende ideeën om vanuit thema’s met kinderen de wereld in te stappen en het leven te vieren.

Naast het delen en herbeleven van onderwijservaringen vind ik het belangrijk om bij studenten een pedagogisch bewustzijn te creëren waarin zij met liefde en aandacht bij en met het kind kunnen zijn. Dit doe ik door met hen te spelen en te oefenen en door veel met hen in gesprek te gaan.

Dichtbij het kind kunnen zijn, goed kijken naar en meevoelen met het kind, wat vraagt dat van de leerkracht? In een tijd waarin methodes en protocollen ook het kleuteronderwijs sterk beïnvloeden lijkt er vaak weinig ruimte te zijn om werkelijk open te staan voor wat zich voordoet in het samenzijn van en in het contact tussen leerkracht en kind. Wat hebben (aankomende) leerkrachten nodig om onderwijs vorm te geven naar wat zij waarnemen en ervaren bij zichzelf en bij de kinderen?

Met een groeiende behoefte om met een bredere, onderzoekende blik te kijken naar bovenstaande vragen ben ik vanaf augustus 2019 verbonden aan het lectoraat Natuur & Ontwikkeling Kind op onze hogeschool. De invloed en de bijzondere werking van de natuur op ons welbevinden vind ik een fascinerend gegeven. Hoe kan de natuur als uitdagende en krachtige omgeving bijdragen aan kindgericht en verbindend onderwijs?

Met veel liefde en plezier vervolg ik mijn weg binnen het onderwijs en deel ik graag mijn ervaringen in de vorm van een gedicht of verhaal. Om de ander aan te raken, te bemoedigen en te verstaan en om met die ander te kunnen zijn wie ik ben.