Marieke Schut

leraar po

Ik ben kleuterjuf op Vrije School De Regenboog Eindhoven.

Met heel veel plezier en toewijding leer, leef en werk ik met de kinderen. Ik houd van de levenslust, creativiteit, openheid en authenticiteit van jonge kinderen. Ik vind het een voorrecht dat ik mag zien hoe de kinderen zich ontwikkelen van kleine hummeltjes van vier die soms nog peuter lijken tot de grote zesjarigen die tegen de zomer de kleuterklas maar saai vinden en de juf raar (en weg is de magie!) Hoe ze leren welke plek ze in de groep hebben, hoe ze zichzelf steeds meer durven laten zien, hoe ze oog krijgen voor andere kinderen en zich als hulpje-van-de-juf gaan gedragen, hoe ze samen lachen en elkaar troosten bij verdriet.

In mijn werk probeer ik authentiek te zijn en dat betekent ook dat ik niet alles kan of weet en soms blunder, de hulp van de kinderen nodig heb, we samen uitzoeken hoe je het beste een vogeltje van klei kunt maken of dat ik iets nog moet oefenen (er klinken bij het nieuwe lied meer valse dan zuivere noten uit mijn fluit en daar mag hartelijk om gelachen worden).

Humor is mijn inziens dan ook onmisbaar, het is het bindmiddel, de feestfactor. Ik improviseer graag, speel graag en doe graag alsof ik een hele chagrijnige juf bent die kindertjes stom vind. In mijn klas mag er gelachen, gehuild, gefeest, gemopperd, geruzied , gedanst en gestoeid worden. We hoeven niet vrolijk te zijn als we ons zo niet voelen en als we verdrietig zijn kiezen we zelf of we getroost willen worden door juf. We mogen trots zijn op onszelf zonder dat iemand denkt dat we daar grootheidswaanzin van krijgen.

Welkom zijn alle draken, dino’s, prinsessen, ridders, hondjes, paardjes, mama’s met baby’s in de buik en andere (fantasie)figuren. We zwemmen niet in de lava (pas op, juf!), maar wel in de zee. We zijn niet bang om te vallen als we hoge bouwwerken maken want we denken heus wel na en de juf vertrouwt daarop. Welkom zijn de lieve kindertjes die ineens stout zijn (joechei!), de stoute kindertjes die ineens lief zijn. De slaapkoppen, de treuzelaars, de snelle jelle’s, de gangmakers en de kinderen die altijd door de verhaaltjes heen kletsen omdat ze zó in het verhaal zitten.

Wat ik hoop te betekenen voor de kinderen in mijn groep: dat ze zich gezien voelen, dat ze voelen dat ik wezenlijk contact met ze wil maken, met wie ze zijn. Afhankelijk van het kind of het moment gebruik ik hiervoor een knipoog, een oprechte waardering, een grapje of gewoon een schoot om op te knuffelen.

Naast mijn werk heb ik een passie voor dansen, zingen en muziek, ben ik graag in de natuur en onder de mensen. Zelfontwikkeling , reflectie, groei zijn woorden die bij me passen.