'De zomervakantie begint. En deze kleuter kán niet zes weken uit beeld zijn.'
19 juli 2013
‘Goed onderwijs vraagt om een vitaal partnerschap tussen ouders en school’, stelt schoolleider Gérard Zeegers. Van de start van die relatie – het kennismakingsgesprek – beschrijft hij een aantal markante voorbeelden. Eén daarvan kreeg dit jaar een dramatisch vervolg: een moeder die het ouderschap niet aankon. Haar dochter die vaak doodmoe, vervuild en hongerig de klas inkwam. En de school die zich genoodzaakt zag de zorg en opvoeding over te nemen. Zeegers overdenkt een bewogen schooljaar.
Op NIVOZ-platform hetkind vind je meer schoolportretten en video's. Klik hier
‘You never get a second chance to make a first impression’ luidde lang geleden de slogan van een shampoo-producent. Datzelfde lijkt te gelden voor het eerste contact tussen een school en aspirant-ouders, die zich komen oriënteren of jouw school past bij hen en hun kind. Vandaar dat schoolleider Gérard Zeegers – als ongetwijfeld iedere directeur – veel belang hecht aan het kennismakingsgesprek.
In het Egoscoop-themanummer ‘Ouders’ begon Gérard daarover met Geert Bors te werken aan een artikel, ingegeven door de markante dynamiek die zo’n kennismakingsgesprek soms kan krijgen. Zo is het voorgekomen dat Gérard zijn gesprek op de trap naast de speelkuil hield, omdat een aanstaande kleuter zijn vader toch telkens uit de directeurskamer kwam halen om een nieuw bouwwerk te laten zien. En zag hij diezelfde vader een poos na het gesprek nog steeds ondergedompeld in het spel met zijn zoon in de speelkuil.
Er was ook die keer dat hij tegenover ouders zat en het kennismakingsgesprek zélf het onderwerp van het kennismakingsgesprek werd. Dat werd een dialoog over twijfel, intuïtie en vertrouwen, over wat je kunt weten op basis van een eerste indruk. Het gesprek raakte zelfs aan de eerste verliefde ontmoeting met je partner, toen je ook niet al alles kon overzien en er toch al “iets van weten” was. Toen de moeder stelde dat ze toch bleef twijfelen, merkte Gérard nuchter op dat hij bij twijfel hun kind niet zou inschrijven, omdat dan het partnerschap tussen school en ouders geen gestalte kon krijgen.
Minstens zo stevig en markant, was het gesprek dat hij hield met een moeder die verzuchtte dat haar peuterdochter "een eigenwijze" was, altijd tegen haar in slaap viel tijdens Goede tijden, slechte tijden. Het bracht de opvoeder in de schoolleider boven, die vond dat een kind van 3,5 niet na achten op hoorde te zijn én dat de soap totaal ongeschikt is voor peuters. Maar het vroeg tact om die boodschap over te brengen: “Als ik de strenge bovenmeester ga uithangen, gaat dit niet lukken”, zegt Gérard in het stuk.
Hoewel dat laatste gesprek een tijdlang fungeerde in Gérards repertoire van hoe bijzonder en verstrekkend intakegesprekken kunnen zijn, bleken de intuïtieve alarmbellen, die hij bij dat gesprek had horen afgaan, helaas terecht. In een tweede artikel vertelt hij over het dramatische vervolg dat het verhaal van de GTST-moeder kreeg: deze jonge vrouw bleek het ouderschap niet aan te kunnen. Vanaf het begin kwam haar dochtertje vaak moe, soms vervuld en meestal met honger op school – “honger naar fruit, honger naar aandacht”, zoals Gérard het beschrijft.
In dit vervolgartikel “Wat als de school de opvoeding moet overnemen” wordt beschreven hoe basisschool De Bonckert de veilige thuishaven voor het kind werd, en hoe de school het zenuwcentrum werd voor alle zorginstanties rondom het gezin. Met de grote vakantie in aantocht, deelt het team van hulpverleners één grote zorg: dit meisje kán niet zes weken uit beeld zijn.
Lees het dubbelartikel in pdf
Tekst Geert Bors. Dank aan uitgever OMJS die dit artikel ter beschikking stelde. In het Egoscoop-themanummer ‘Ouders’ lees je dit interview met Caroline Verlee, over hoe Alfie Kohns ‘Onvoorwaardelijk ouderschap’ een leidend principe is voor haar onderwijspraktijk op een vo-school.
Reacties