De nieuwe mentor van een losgeslagen klas

20 januari 2015

Clemens Geenen schreef in de loop der jaren als VO-leraar en schoolleider vele artikelen en columns. In deze bijdrage vertelt hij over klas 4b, een losgeslagen groep. Wie wordt de nieuwe mentor?

Als brugklascoördinator nam ik ook al jaren het mentoraat van één van de vier mavo-brugklassen voor mijn rekening. Er waren niet zoveel mentoren en bovendien was het erg leuk om een goede band met minstens één nieuwe klas op te bouwen.

De zomervakantie was bijna ten einde en ik had in aanloop naar dat nieuwe schooljaar de leerlingenlijst al aardig in het hoofd zitten. Natuurlijk had ik nog geen levend materiaal voor me gehad, maar met de combinatie van leerlingendossiers, pasfoto’s en basisschoolinformatie meende ik me toch al een goed beeld van mijn nieuwe klas te kunnen vormen.

Een dienstopdracht doorkruiste echter al snel mijn brugklasplannen. Directeur Jan riep me bij zich. Hij had een probleem op te lossen in de vierde klas. Hij kon met geen mogelijkheid een geschikte mentor vinden voor klas 4b. De klas had in het afgelopen schooljaar als klas 3b de boel aardig op zijn kop gezet en veel leraren zagen met angst en beven het schooljaar in deze examenklas tegemoet. Er moest een krachtig mentor geplaatst worden. Hoewel mijn verantwoordelijkheden op school vooral gericht waren op de brugklassers was ik door het directieteam als de ideale man genoemd. Veel ervaring, goed contact met leerlingen en bovendien met vier lesuren Nederlands en één uur maatschappijleer in staat om veel contacturen met de klas te hebben.

Hoewel het niet werd uitgesproken, wist Jan ook dat ik heel loyaal was. Een opdracht is een opdracht en geheel tegen de gewoonte in nam ik als brugklascoördinator op de valreep het mentoraat van een examenklas op me.

Het inlezen op deze klas was niet zo’n grote klus. Drie jaar eerder was ik met veel plezier  mentor van klas 1b geweest. Een vrolijke, gezellige soms nog wat speelse klas. Bovendien had ook ik vorig jaar tijdens dat ene uurtje maatschappijleer in 3b gemerkt hoe de klas geëvolueerd was tot een losgeslagen en moeilijk te managen groep. Dirk die in de brugklas zo mooi kon striptekenen was de schrik van de school geworden, vooral vanwege zijn keiharde lerarencartoons. En Caroline die als 12-jarige altijd zo leuk uit de hoek kon komen, was inmiddels een puber geworden die vooral alles enorm kut vond.

De avond voordat de klas het lesrooster op zou komen halen, nam ik de leerlingenlijst nog eens door. Het zou inderdaad geen makkelijke klus worden en ik beraadde me op de te nemen stappen. Zou ik meteen met enkele afspraken en regels beginnen? Zou ik ze in het begin kort houden om later eventueel de teugels wat te laten vieren? Zou ik, De Bree uit Bint indachtig, de grootste raddraaier van de groep een ferme handdruk als oorlogsverklaring geven. Ik kwam er niet uit. Een ding was me duidelijk, ik zou ze laten zien dat er met Geenen niet gemarchandeerd kon worden. Nog ’n jaar zoals in 3b zou onder mijn leiderschap niet mogelijk zijn.

De volgende ochtend wensten enkele collega’s me nog succes: “Laat niet met je sollen. Als iemand het moet kunnen ben jij het wel. Er zit weer een zomer tussen, misschien valt het allemaal wel mee.”

Om 10 uur kwamen de leerlingen binnen druppelen in lokaal 12. Velen reageerden een beetje verbaasd toen ze mij in het lokaal aantroffen. Op de lijsten die voor de vakantie verspreid waren stond immers nog de naam van Brekelmans als mentor gepubliceerd. Toen eindelijk iedereen zijn plekje had gevonden en ik mijn State of the Union wilde uitspreken, klonk plotseling Dirks lijzige stemgeluid door het lokaal: “Je moest zeker onze mentor worden omdat wij zo’n kloteklas zijn.”

Nu kwam het er op aan. De reactie op deze open uitnodiging zou wellicht alles bepalend kunnen zijn voor het verloop van dit schooljaar. En hij werd ook alles bepalend. Zonder er echt over nagedacht te hebben, pareerde ik Dirks provocerende opmerking met de tekst: “Nee hoor, ik mocht als eerste kiezen uit de vier vierde klassen. Toen zag ik deze klas staan en bedacht me dat ik ook in de brugklas jullie mentor was. De keuze was snel gemaakt. Ik ben met jullie begonnen en nu krijg ik de kans om ook met jullie te eindigen. Dat lijkt me gewoon fantastisch.”

Ik heb een heerlijk jaar gehad in een ontzettend leuke groep.

Clemens Geenen is momenteel als directeur op  het Fiorette College in Veghel.