Contact hebben met elkaar, daar draait het om

6 april 2020

“Het zijn rare weken momenteel. Dit alles begon zo ergens in de eerste week van maart. Geluiden druppelden binnen dat je niet kon gaan werken wanneer je verkouden was. Het had even tijd nodig om de ernst te zien van wat een verschrikkelijk pandemie is geworden. Op het einde van de eerste week kwamen steeds minder kinderen. Ook kwamen er een aantal collega’s niet, omdat ze ziek of verkouden waren.” Sjaak van Moorsel werkt op een basisschool in Boekel, in het epicentrum van de pandemie. Hij vertelt over die eerste week, hoe hij ook zelf ziek werd en hoe het team via whatsapp een verbindend lied in elkaar knutselde.

Op zondag 8 maart kwam dan het bericht dat de scholen op slot gingen. Als team hadden we veel contact met elkaar. De volgende ochtend zouden we allemaal, als het kon, op school komen. Ikzelf was er niet bij. Ik lag met 40 graden koorts op bed. In twee dagen tijd werd er voor alle klassen thuisonderwijs in de steigers gezet. Via SchouderCom zouden we gaan we communiceren naar ouders. Contractbrieven versturen, blogs verzenden en instructies plaatsen. Op woensdag gingen we 'los’.

Voor ons was het een hele klus om alles op de rit te krijgen. Maar hoe moet dat voor ouders geweest zijn, via de digitale weg alle informatie ontvangen? Het thuisonderwijs managen en combineren met het eigen werk? Gelukkig knapte ik in deze week op, zodat ook ik mijn bijdrage kon gaan geven.

Mijn collega Floor appte mij op donderdag. Haar stagiair Roy kon goed filmpjes in elkaar zetten. Hoe mooi zou het zijn om een lied te maken voor alle ouders en kinderen waarbij iedere collega, vrijwilliger en stagiair één of twee zinnen zou zingen. Ik ging met mijn gitaar, pen en papier op een bankje zitten en probeerde een tekst te schrijven op ‘zeventien miljoen mensen’. Ik zong het lied in op mijn smartphone. Floor verdeelde de teksten onder de mensen en in de dagen daarna kwamen de korte filmpjes via whatsapp binnen druppelen. Deze actie van Floor gaf verbinding met het team. Iets wat we goed konden gebruiken.

Maar niet alleen bij het team. Ook bij de kinderen en ouders. We kregen ontzettend veel reacties. Eerst op SchouderCom en daarna via Facebook (bekijk hier het hele filmpje). Kinderen die het filmpje nog een keer wilden zien. Ouders die ons liefdevolle woorden gaven. Het is vooral de blijheid elkaar te zien, te ontmoeten, die bij mij blijft hangen. Het contact hebben met elkaar.

Ondertussen geven we elke dag vorm aan ons thuisonderwijs. Ook hier merk ik dat contact belangrijk is. Naast instructies proberen we via energizers het onderwijs leuk te houden. Een luisterliedje, waarbij kinderen moeten raden over wie het liedje gaat, een filmpje bij groep 1/2 waarbij ze op 1 april grapjes uit halen. Juist dat contact is belangrijk. Daar krijgen we reactie op.

In deze periode heb ik alle kinderen uit mijn klas gesproken. En alle kinderen geven aan weer erg graag naar school te gaan. Ze missen elkaar. Ze missen het samenwerken. Het thuisonderwijs gaat overwegend goed. Maar wat een verarming wanneer je niet kunt leren, je jezelf niet kunt ontwikkelen met maatjes uit je klas.

En ikzelf zie nu ook hoe belangrijk pedagogisch contact is. Een knipoog naar een kind. Een boks. Een high five wanneer een kind iets goed heeft gedaan. Want dat is voor een kind als water voor een bloem. Daar groeit een kind van.

Laten we hopen dat dit weer snel kan.

Sjaak van Moorsel is leerkracht op de Uilenspiegel in Boekel.