Wilma's blog: 'Een echte heks'

7 november 2011

Kleine verhalen maken het bijzondere van kinderen en onderwijs zichtbaar. Wilma van Esch schrijft over haar onderwijspraktijk. Deze column 'Een echte heks',  verscheen eerder op haar eigen blog . Ze is o.a. verbonden aan het Expertisecentrum EGO .

Vlakbij onze school woonde vroeger een echte heks. Iedereen van onze school wist dat ze daar woonde, en veel kinderen hadden er al ooit een avontuur beleefd. Ze woonde in een ietwat verwaarloosd rijtjeshuis, met grofmazige jaren ’70 gordijnen.  Alhoewel de wijk veel speelveldjes had, bleek de straat van deze mevrouw, en vooral het stoepje voor haar huis, aantrekkelijk speelterrein.

We keken wie er het meeste durfde. Heel soms verscheen ze voor de ramen, keek ons indringend aan en balde haar vuist. Dat was heel eng, maar weerhield ons er niet van de volgende dag weer door de straat te fietsen. Niemand sprak er thuis over, je keek wel uit. Heel soms kwam de directeur van school in de klas vertellen dat het afgelopen moest zijn. Als hij erachter kwam wie dit deden, dan waren we nog niet jarig…

Deze week moest ik ineens aan haar terugdenken. Op het journaal verscheen een Boze Buurman. De rechtbank had gesproken, het recht had zegegevierd. Na 19 uur zal er niet meer gespeeld worden op het schoolplein in zijn straat. Hij was er trots op dat hij dit bewerkstelligd had en wist zeker dat hij een breed verspreid onderbuikgevoel van zijn dorpsgenoten durfde uit te spreken. Op internet las ik dat er de afgelopen tijd veel gebouwd was in die buurt. Dat de speelveldjes aan ruimte ingeleverd hebben en dat de school besloten had de sleutel van het plein na schooltijd aan ouders te geven, zodat kinderen nog zouden kunnen spelen. Tot deze uitspraak.

Wat zouden de kinderen nu gaan doen: Express in de buurt fietsen? Viezigheid over zijn schutting gaan gooien? Hoe zou het zijn als er op de school een leerkracht stond, die met de kinderen ging praten over deze meneer? Niet veroordelend, maar gewoon, over een meneer die een probleem heeft. Hoe zou het zijn als er op een druilerige dag ineens een groep kinderen zingend voor zijn raam zouden staan en mooie tekeningen en briefjes in de brievenbus zouden stoppen.

Zou hij zich verschuilen achter de gordijnen, of …

Wilma van Esch, februari 2010.
Ter inleiding van het congres 20 jaar EGO in Nederland

Wilma van Esch is Projectleider Expertisecentrum E.G.O. Nederland.

U kunt hier de website van Wilma bezoeken.