'Wat gebeurt er met mij, als jij doodgaat mama?'

19 maart 2015

‘Ik vind jou zo lief mama, dat ik jou nooit meer wil missen.’ Een zinnetje dat de afgelopen maand keer op keer terugkomt als Kim Veldpaus haar dochtertje van 4 jaar in bed legt. Vaak gaat ze verder met: ‘Ik laat jou nooit meer los, dan ben ik altijd bij jou’, of vraagt ze om nog wat water... De wezenlijke vragen van een kleuter: 'Waarom duurt het zolang voordat ik groot ben, mam? Ik kan nog geen auto rijden en dan moet ik helemaal naar oma lopen als jij er niet meer bent.’

Vandaag kijkt ze me aan met haar grote donkerbruine kijkers: ‘Mama wat gebeurt er met mij als jij doodgaat?’ Ook een vraag waar ze al langer mee bezig is en waar we het samen met kleine beetjes over gehad hebben…

Isa is nu net vier, ze is een vrolijke kleuter die graag naar school gaat. Ze vindt het heerlijk dat ze op school kan spelen met andere kinderen, wat zou ze dat graag thuis ook kunnen met een broertje of zusje. Ze heeft in de afgelopen maand al snel opgemerkt dat veel andere kinderen broertjes en zusjes hebben en vertelt dat zij dat ook zo graag wil, net als een papa!

Isa heeft natuurlijk ook een papa, maar haar papa ging anderhalf jaar geleden dood. Net voordat ze 3 jaar werd. Nu haar wereld op school zoveel groter wordt, ze veel kinderen leert kennen die een mama en een papa hebben en vaak ook nog broertjes en/of zusjes, komt er veel in haar los. Vragen over het waarom en de toekomst, ideeën en oplossingen om toch een broertje of zusje te kunnen krijgen, het verlangen om nu al groot te zijn, enorm boze uitbarstingen om kleine dingen en heel erg veel intens verdriet… met vlagen komt het allemaal naar boven…

Ze blijft me aankijken en zegt weer: ‘Mama ik wil dat jij altijd bij me blijft, ik wil dat jij nooit doodgaat…’

Ik probeer het me voor te stellen:

Je bent 4 jaar

helemaal afhankelijk van je ouders

van je mama

en tegelijk besef je ‘als papa dood kan gaan, kan dat ook mama gebeuren’

en ik dan?

Ik besluit mijn gevoel te volgen en vertel haar dat ik heel graag bij haar wil blijven, dat ik ontzettend veel van haar hou en hoop dat ik nog heel lang bij haar zal zijn, dat ik heel oud mag worden, dat ik mag zien hoe Isa groter wordt, hoe zij mama wordt en dat ik oma mag zijn, maar dat ik natuurlijk ook een keer dood zal gaan.

Ze kijkt me aan: ‘Mama, maar wat als jij doodgaat en ik nog klein ben?’ Ik kijk in haar ogen: ‘Wat zou jij graag willen, bij wie zou jij graag willen zijn als mama dood zou gaan?’ Haar blik verandert en ze antwoordt resoluut: ‘Bij opa en oma.’ Waarna ik meteen de twijfel weer terug zie in haar blik: ‘Zou dat mogen van opa en oma?’

Ik bevestig haar vraag, ik weet immers zeker dat opa en oma met liefde en plezier voor haar zouden zorgen, maar besef me ook dat het geen vraag is die ik kan beantwoorden. Samen besluiten we het later aan opa en oma te vragen, zodat ze het ook zeker weet van hen zelf.

Wanneer Isa lekker gaat liggen om rustig te gaan slapen merk ik wat het met mij doet… Net 4 jaar en zo’n grote wezenlijke vragen… Er gaat zoveel door haar hoofd, door haar lijfje…

‘Waarom duurt het zolang voordat ik groot ben, mam? Ik kan nog geen auto rijden en dan moet ik helemaal naar oma lopen als jij er niet meer bent’

‘Ik kan met niemand spelen thuis, alleen met jou. Ik kan nooit meer met papa spelen’

‘Mama als jij jongenskleren aandoet en ik meisjeskleren, dan ben ik de mama en jij de papa en krijgen wij samen nog een kindje’

‘Mama, wanneer heb jij weer een papa?’

‘Mama als jij doodgaat waar ga je dan naar toe? Waar is papa dan? En wat als wij allebei tegelijk doodgaan?’

LEES VERDER.

Kim Veldpaus is moeder van de 4-jarige Isa en woont in Someren.