'Wanneer ben ik, volgens mezelf, een goede moeder?'

13 mei 2016

Je definitie van hoe je een goede moeder kunt zijn voor je kinderen, kan in de loop van je leven veranderen. Dingen die je meemaakt, voorbeelden die je om je heen ziet, inzichten die je opdoet, ze zijn allemaal van invloed op de moeder die je bent en wenst te zijn. Dat geldt ook voor Linda Klitsie. Zichzelf zijn was voor haar al een hele opgave, na een onveilige jeugd, maar hoe kon ze dan een goede moeder worden? Dat werd een zoektocht, met (we verklappen het alvast) een goed einde.

In de eerste plaats is iedere moeder mens, vind ik. Dat houdt voor mij in dat je jezelf op de eerste plaats zet, goed voor jezelf zorgt en vooral jezelf accepteert en van jezelf houdt. Van daaruit kun je er voor een ander zijn.

Als ik terugkijk naar mijn eerste stapjes als moeder, heb ik daar mezelf behoorlijk buitenspel gezet. In al mijn bloedvaten voelde ik mij moeder. Nergens was ikzelf nog ergens te vinden. Dit uitte zich in mezelf helemaal wegcijferen, alleen kijken naar de behoeften van mijn kinderen. Alles moest daar ook voor wijken. Achteraf zie ik dat ik hier zelf invulde wat ik dacht dat goed was. Als het ging zoals ik het in mijn hoofd had, was het goed. Ik voelde me rustig van binnen en de kinderen gedijden goed. Controledrang is het woord dat nu komt bovendrijven. Hier, diep in mij, bezig moeder te zijn, was ik bezig mezelf rust te geven. Ik drukte mijn Zijn weg door mijn behoefte om een goede moeder te zijn te laten zegevieren. Controle was het toverwoord.

Ik denk dat ik mijn kinderen te kort heb gedaan door mezelf onzichtbaar te maken. Tegelijkertijd denk ik ook dat ik alles gegeven heb wat in mijn macht lag om mijn kinderen een veilige en stevige basis te geven. Iets wat ikzelf ontbeerd heb. Ik kon in mijn moederrol heel goed aanvoelen wat mijn kinderen nodig hadden. Wat ik vooral belangrijk vond was dat ze kind konden zijn en zich konden ontwikkelen als mens. Dat ze zich konden uiten hoe ze zich voelden en dat ze ook konden handelen naar hun eigen gevoel.

Ik zou niets anders gedaan hebben als ik terugkijk. Hoe ik nu ben met het inzicht waar ik nu naar kijk, komt door hoe ik heb geleefd. Iedere beslissing is het juiste geweest op het moment zelf. Nu integreer ik mezelf in mijn moederrol. Ik cijfer mezelf niet langer weg. Ik kijk en voel wat voor mij goed voelt en dan geef ik antwoord of handel ik. Ook nu zie ik dat mijn kinderen daarvan leren, groeien en ontwikkelen.

Mezelf zijn was al een hele opgave, mijn jeugd was niet stabiel, geen veilige haven en geen bedding voor een stevige basis. Ik moest het leven op mijn manier leren waarderen en uitvogelen wat het wilde. Nu weet ik dat ikzelf degene ben die is. Ik beslis of iets goed voelt of niet. Ook al bedoel ik sommige dingen anders dan hoe ze worden begrepen en begrijp ik sommige mensen en situaties niet zoals ze bedoeld worden. Dat is mijn zijn. Mijn manier van in het leven staan.

En zo heb ik een aardige weg bewandeld, op paden die me het moeilijk maakten, die me prachtige uitzichten bezorgden, die me lieten zweten en me lieten genieten. Het enige dat me vooruit laat wandelen, is het feit dat ik voel, en op dat gevoel leid ik mijn weg. Maakt dit alles mij tot een goede moeder? Ik denk het wel. Kinderen hebben het vooral nodig dat er van ze gehouden wordt. Dat ze zich veilig voelen en dat ze zichzelf kunnen zijn. Mijn kinderen kunnen dat. Nu ze pubers zijn, zeggen ze wat ze willen tegen mij. We praten over mogelijkheden en gevoelens. Ze pakken nog steeds mijn hand en soms om mij mee te nemen. Kinderen houden altijd van hun moeder, hoe de moeder ook is. Als ze ook van zichzelf houden, dan weet je dat je een goede moeder bent.

Linda Klitsie is docente Nederlands en M&M aan Vmbo Groenhorst in Almere, en daarnaast moeder van twee pubers.