Stichting Nivoz logo
Sterkt leraren, schoolleiders en betrokkenen bij de uitvoering van hun pedagogische opdracht

Nivoz platform hetkind

Over opvoeden: 'Ik zag een hulpeloze vrouw, aan het eind van haar latijn'

6 maart 2015

Marlies Bras zat afgelopen dinsdag voor de tv en keek naar het nieuwe programma van opvoednanny Jo Frost: 'Nanny on tour', net zoals zoveel anderen. 'Ik dacht en was stil. Het oordeel durfde niet te komen. Alleen de stilte. Dit is onze maatschappij. En ik ben een deel daarvan.'

1149156-338d0690c3b4bf404ba7bf0b0dd68362Ik zat voor de tv en zag Jo Frost, nanny on tour.
Ik keek.
Ik vond het gênant.

Er was een hulpeloze vrouw, aan het eind van haar latijn.
Ze bracht al slaand en schreeuwend de dagen door.
Al slaand en schreeuwend, achter gesloten deuren.

En daar kwam Jo.
Jo met haar team.
Helemaal uit het buitenland.
Ze drongen het huis binnen en namen het over.
Camera’s, microfoons. Het huis werd een open boek.
Ze kwamen, zagen en ze overwonnen.
Jo Frost en haar team.

Ik zat voor de tv en keek.
Ik keek en was verbijsterd.
Ik was verbijsterd en ik schaamde me.
Ik schaamde me.
Hoe kon dit gebeuren?

Ik schaamde me voor ons.
Voor onze maatschappij.
Ik schaamde me voor mij.
Voor mijn aandeel daarin.

Een moeder, twee kinderen, een wanhopige strijd.
En een wereld om hen heen.
Een grote wereld om hen heen.

Een hele grote wereld. En toch is het ons niet gelukt.
Het is ons gewoon niet gelukt.
Daar was een tv programma voor nodig.
Een tv programma met een buitenlandse nanny.

Een tv programma met een buitenlandse nanny die gesloten deuren opende.
Die de ergste wanhoop verdreef en een lichtpuntje creëerde.
Een lichtpuntje voor deze wanhopige moeder en haar kinderen.
En misschien voor meer.
Dat deed Jo Frost. Samen met haar team.

Ik deed het niet.
Want ik zat voor de tv.
Ik zat voor de tv te denken aan mijn buren.
Ik zat voor de tv te denken aan de buren van mijn buren.
en aan de buren daar weer van.
Ik dacht ook aan de dunne muren.
Die niet altijd alles verhulde.
Daarnaast dacht ik aan mij.
Aan wat ik dan deed.

Ik dacht en was stil.
Het oordeel durfde niet te komen.
Alleen de stilte.

Dit is onze maatschappij.
En ik ben een deel daarvan.
Ik moet er over nadenken.
Maar niet te lang.

LEES VERDER.

Marlies Bras was tot 2007 leraar in het basisonderwijs in Rotterdam. Nu heeft ze een praktijk voor Integratieve Kindertherapie. Dit is haar website.

Reacties

0
Login of vul uw e-mailadres in.


Er zijn nog geen reacties
Delen:
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief