Over het belang voor een leraar van het schrijven van een biografie

11 september 2016

Geef mij je biografie en ik zeg hoe je lesgeeft. 'Was het maar zo eenvoudig', stelt Bas Huijbers. Hij begon - als opdracht in zijn traject Pedagogische Tact - zijn eigen biografie te schrijven en deed nieuwe ontdekkingen. Zijn inzichten zet hij op een rij. De conclusie: 'In je biografie zitten kenmerken verstopt die je handelingen als leraar soms kunnen verklaren of voorspellen. Het is iets bijzonder om te doen en is eigenlijk ook nooit af.' 

Het meesterschap is een bijzonder veelzijdig beroep. Een constante factor in de geheel is de leraar. Kort door de bocht kun je zeggen dat de leraar ook het enige is waar je zelf als leraar direct invloed op hebt

Ken jij jezelf goed, dan kan je jezelf ook goed inzetten. Gebeurtenissen in je jeugd bepalen mede hoe je reageert op gebeurtenissen in het heden en dus wat voor soort leraar je bent. Er is onmiskenbaar een verband. Een belangrijk hulpmiddel daarbij is je eigen biografie. In je biografie zitten kenmerken verstopt die je handelingen als leraar soms kunnen verklaren of voorspellen.

Bijvoorbeeld:
Ik ben niet heel goed in schrijven en nieuwe woordjes leren. Dan had ik in de eerste klas van de middelbare school echt mij best gedaan om het dictee te leren en dan kreeg ik het dictee nog steeds helemaal rood terug met strepen en werd het resultaat op volgorde van aantal fouten voorgelezen in de klas. Ik was nog slechter in Duitse woordjes leren. Ik had in de tweede klas een leraar die je naam zomaar op kon noemen en dan moest je direct de vertaling geven van een woord. Ik verkramp nu nog, alleen al bij de gedachten => Duitse docent: 'Zo Bas, zeker weer niet geleerd.'

Wat betekent dit nu voor je als leraar?
Ik weet het niet precies. Ik weet wel dat ik nooit begrippen of moeilijke woorden op een dergelijke manier overhoor om mijn leerlingen niet in een vergelijkbare positie te brengen. Hoe ik om moet gaan met leerlingen die heel veel fouten hebben in hun toetsen, weet ik nog steeds niet precies. Ik ben gestopt met klassikaal voorlezen van de resultaten. ICT geeft soms een uitkomst, want dan kan je de resultaten mailen. Ik probeer naar een leerling toe te gaan die slechte cijfers heeft gescoord, soms in de les en soms later. Daar tegenover staat dat ik moeite heb met leerlingen die zich verschuilen achter het feit dat ze dyslectisch zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan, al ben ik natuurlijk geen Freud, Jung, Vygotski of Piaget.