Je kind naar een andere school: ‘Je hoeft het niet meer alleen te doen’

28 mei 2016

De zoon van Natasja de Kroon heeft een moeilijke tijd achter de rug op school. Nog niet zo lang geleden is hij overgestapt naar een andere school, en dat gaf hem in elk geval rust. Maar toch zit hij nog niet helemaal lekker in zijn vel. Hij slaapt slecht en moppert nogal eens. Tijd voor een goed gesprek.

Al een paar weken ben je niet helemaal jezelf. Snel boos. Slecht slapen. Moe. Eerst denk ik dat je gewoon toe bent aan vakantie. In de vakantie hebben we het in de auto over vriendschap. Je zusje somt een lange lijst met vrienden op. In de autospiegel vang ik je ogen. En zie de pijn daarin. Het verlangen. Ik vraag je naar jouw beste vriend. Je weet het niet. Ik vraag je met wie je graag bevriend wil zijn. Maar het laatste woord is gezegd.

Na de vakantie ga je weer naar school. Mopperend. Verlangend naar rust en vrije dagen. Ik maak me zorgen. Ben bang voor wat er met je gebeurt. En kan maar niet achterhalen wat er misgaat. Ik deel mijn zorg met je meester en ook hij praat met jou. Zonder succes.

Een week later zitten we samen met je meester en je juf om de tafel. Meester vraag hoe het met je gaat. 'Goed,' zeg je. 'En als ik het aan je moeder vraag, wat zal zij dan zeggen?' vraagt hij je. 'Goed, hopelijk,' zeg je, terwijl je je schouders optrekt. Ik vertel dat ik me zorgen over je maak. Over het niet in slaap kunnen komen. Dat het steeds niet lukt om af te spreken…

Het lijkt alsof we je niet bereiken. Maar dan vertelt meester dat hij nog weet over de tijd dat je op school kwam. Hoe je verlangde naar rust. Hij vraagt of je dat gevonden hebt. Voor het eerst zie ik je echt reageren. De rust is er. Maar er was ook nog iets anders. Je wilde een vriend. Niet meer alleen, niet meer buitengesloten. Meester vraagt of dat gelukt is. Snel noem je wat namen op van jongens met wie je de laatste week gespeeld hebt. Maar meester vraagt door. En dan ineens geef je je bloot. En vertel je hoe je in je bedje piekert over de volgende dag. Wie je gaat vragen. Hoe je dat aan moet pakken. En terwijl je vertelt weet ik dat dit het is wat jouw bezighoudt, elke dag opnieuw.

Juf stelt voor om het met de klas te bespreken. Dat het soms best moeilijk is om nieuw op school te komen. Hoe alleen je je dan kan voelen. Ik zie aan je dat je het fijn vindt. Meester geeft je tips. Hoe je sommige dingen wat handiger aan kan pakken. Buiten op het plein, in de pauze.

Ik zie je schouders zakken en je ogen helderder worden. Je kunt het niet alleen, je hoeft het niet meer alleen te doen. Dankbaar rijd ik naar huis.

Natasja de Kroon studeerde in 1995 af als orthopedagoog. In 2005 richtte ze haar eigen kindercentrum op, de Buitenkans in Heerenveen. In haar huidige werk als Happy Coach en Geluksvogel combineert Natasja haar liefde voor kinderen met haar passie voor onderwijs