Jan Jaap Hubeek, partner in het podcasten: ‘NIVOZ houdt mij wakker. Over het waartoe van ons onderwijs en wat je pedagogische opdracht is.'

30 mei 2022

Jan Jaap Hubeek - lange tijd werkzaam geweest als opleidingsmanager op Hogeschool Leiden – vangt sinds 2019 zijn eigen publiek met de podcast Meesterwerk, de titel waaronder hij inmiddels meer dan 200 afleveringen heeft gemaakt. NIVOZ vroeg hem om een podcast-serie met eigen medewerkers en om gesprekken met schoolleiders over hun (pedagogisch) leiderschap. Dit is een aflevering uit de serie NIVOZ-partnerportretten, de mensen met wie we optrekken en spreken over de samenwerking. 'Jullie houden mij wakker. Over het waartoe van ons onderwijs en wat je pedagogische opdracht is.'

‘Met NIVOZ kwam ik in 2009 in contact. Met Rikie van Blijswijk ben ik naar New Orleans geweest in het kader van een inspiratiereis. En directeur Gabrielle Taus ken ik, omdat ze mij en anderen op de Hogeschool Leiden ooit heeft gecoacht. En Rob Martens, die tot 2020 wetenschappelijk directeur was bij NIVOZ, was één van de eerste luisteraars van Meesterwerk. Hij vond het een ‘verademing’ liet hij weten. Dat was in die beginfase echt heel tof om terug te horen.’

‘Toen het boek ‘We moeten spelen’ in 2019 uitkwam, heb ik Rob gepodcast. Daarna heb ik zelf bij NIVOZ aangeklopt en aangeboden een reeks te maken. Ik vond dat jullie op een andere manier verhalen moesten delen. De eerste vijf afleveringen deed ik cadeau, daarna zijn we verder gegaan en nu maak ik ook met jullie podcasts. Door het boek ben ik uiteindelijk zelfstandige geworden, ik wilde zelf meer spelen. Ik deed al veel dingen ernaast, maar van het maken van podcasts werd ik heel blij.‘

ik wilde zelf meer spelen. Ik deed al veel dingen ernaast, maar van het maken van podcasts werd ik heel blij.''

‘NIVOZ houdt mij wakker. Over het waartoe van ons onderwijs en wat je pedagogische opdracht is. En als je dan een visie hebt, hoe geef je daaraan dan vorm of leiding? Jullie zijn ook bezig met het planten van zaadjes. Via de opleidingen, de artikelen. Het boek Wereldgericht onderwijzen - Biesta in de praktijk noem ik zelf overal. Ik was zelf bij het symposium betrokken, fungeerde die middag in theater Maitland als moderator. Het thema interesseert me. Ik hoop dat persoonsvorming in onderwijs belangrijk wordt en dat het meer zal gaan over een leven lang leren. En over de vraag wat voor leraren dat vraagt.’

‘Ik vind dat we in het onderwijs heel erg naar binnen gekeerd zijn. Na 15 jaar werkzaam geweest te zijn aan de hogeschool, waarvan 12 jaar als onderwijsmanager, wilde ik vorig jaar echt wat anders. Ik merkte dat ook ik heel erg geïnstitutionaliseerd ben. Binnen het onderwijs zijn heel veel regels en kaders, Ze bieden ergens een structuur, maar staan ook weleens de bedoeling van het onderwijs in de weg. Het onderwijs heeft zichzelf enorm in de greep. Ik hoop zaadjes te planten met hoe het ook kan. Oplossingen voor 30.000 thuiszitters bijvoorbeeld. Hoe kan het nou dat we kinderen uit ons systeem laten vallen?  En waarom staan we niet met z’n allen op het Malieveld gaan om die eindtoets af te schaffen? Ik snap het oprecht niet.’

Binnen het onderwijs zijn heel veel regels en kaders, Ze bieden ergens een structuur, maar staan ook weleens de bedoeling van het onderwijs in de weg.''

Ik heb veel verschillend dingen gedaan in mijn leven, maar ze hebben allemaal met leren en ontwikkelen te maken. En met jonge mensen. Kansengelijkheid is het thema dat overal doorheen loopt. Ook in het werken met de IMC Weekendschool, wat ik nu ook doe. Aan de rand van het onderwijs, waar het er niet altijd rechtvaardig aan toe gaat, daar bevind ik me. Zelf zat ik op een traditionele basis- en middelbare school, daar heb ik niet hele fijne herinneringen aan. Op de basisschool stonden er veel rode strepen in mijn schrift. Waarom moeten we altijd door hetzelfde hoepeltje springen? Willen we zo graag naar het gemiddelde? Daar zitten grote gevolgen aan vast. Daarover wil ik mensen laten nadenken.’