‘Ik zag dat de jongen even twijfelde, koos voor zijn vader en zich door hem liet troosten.’

29 oktober 2015

Patrick Timmermans is vader van een zoon. Op een mooie dag zijn ze samen in de speeltuin en valt hem een situatie op waarin een verdrietig kind zijn vader uitkiest om hem te troosten, terwijl moeder tegelijkertijd haar plek opeist, het kind daarmee in een loyaliteitsconflict brengend. Patrick wordt geraakt, en bedenkt hoe hij zijn eigen rol als vader eigenlijk ziet.

Laatst was ik met mijn zoon in een grote speeltuin. Terwijl hij lekker bezig was, zat ik op een bankje te genieten van zijn spel en van het mooie weer. Op het bankje naast mij zaten een vader en een moeder. Ik was door hen gefascineerd. Vooral door de vader die zijn zoon de dingen zelf uit liet zoeken in plaats van met hem mee te gaan. Ik vond het mooi om te zien hoeveel vertrouwen hij zijn zoon mee gaf.

Kiezen
Op een gegeven moment kwam hun zoon huilend terug. Hij was gevallen en ging naar zijn vader toe. Die zat klaar om hem op te ontvangen. Ik hoorde de moeder zeggen ‘Kom maar naar mij’. Ik zag dat de jongen even twijfelde, koos voor zijn vader en zich door hem liet troosten. Wat er daarna gebeurde fascineerde mij nog meer. De moeder drong aan dat hij naar haar moest komen. De jongen luisterde en ging naar zijn moeder toe om zich door haar te laten troosten.

Erin komen
Wat mij raakte was hoe makkelijk de vader dit liet gebeuren. Ik ken het van mezelf dat wanneer het gaat om de opvoeding en zorg voor mijn zoon ik de neiging heb om het over te laten aan zijn moeder. Alsof de moeder de alwetende is. Nu kom ik uit een situatie waarin we vanaf de zwangerschap niet samen waren. De eerste jaren van zijn leven was het vooral zijn moeder die hem opvoedde en voor hem zorgde. Toch heb ik al die tijd de ruimte gevoeld om er als vader in te komen. Voorbij de klassieke rolverdeling van mama zorgt en papa werkt (of is er om mee te spelen).

Naast elkaar
En hoewel die ruimte er was heb ik me er ook vaak “makkelijk” vanaf gemaakt. Totdat het begon te wringen bij mij. Het liefst wilde ik als vader naast zijn moeder staan waarin we beiden de verantwoordelijkheid voor de zorg en opvoeding dragen. Ik heb daarin moeten groeien, wat niet altijd makkelijk was. Dat was een pad van loskomen van overtuigingen, oordelen en angsten. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb waardoor ik nu ook vol aanwezig en genietend in het vaderschap sta. Naast zijn moeder. En waarbij de kwaliteiten van ons beiden tot hun recht kunnen komen en vanuit het hart.

Nieuwe rollen?
Ik weet natuurlijk niet wat er achter de situatie in de speeltuin zat. Dat was een momentopname. En ik weet dat het voor veel vaders een uitdaging is om de rol van mede-opvoeder helemaal te pakken. Enerzijds omdat ze niet weten hoe dat te doen en anderzijds omdat er ook moeders zijn die deze rol liever niet uit handen geven. Ik ben dan ook benieuwd hoe dit voor jou als vader is. Herken jij jezelf in een situatie als hierboven? Of juist niet? Laat het me weten. Dit onderwerp fascineert me vanuit mijn eigen ontwikkeling en ook vanuit de ontwikkeling in de rol van de vader de afgelopen jaren. Daarin is het gezamenlijk dragen van de opvoeding een hot topic.

Patrick is coach, trainer, facilitator, vader en mens. Met zijn praktijk Vader Visie richt hij zich op de ontwikkeling van vaders en hun plek binnen het gezin.