'Ik ga gewoon mezelf zijn; dan maar geen vriendinnen als ze me niet aardig vinden'

28 oktober 2016

De 13-jarige dochter van Mascha Groenman is gewisseld van school. Nu het herfstvakantie is, is er een moment van bezinning. Bracht de overstap haar wat ze wenste? Wanneer Mascha en haar dochter samen in de auto zitten, begint het meisje haar gedachtes te delen met haar moeder, die luistert en overweldigd is door zoveel wijsheid. 'Ik ga gewoon mezelf zijn; dan maar geen vriendinnen als ze me niet aardig vinden.' De bijzondere overdenkingen van een 13-jarige.

Het is herfstvakantie en Dochter zit naast me in de auto op weg naar de sporthal. Het is fijn dat haar sport gewoon doorgaat in de vakantie, vindt ze. Ze houdt van springen op de trampoline en salto’s maken. Ze maakt een ontspannen indruk. Aan het begin van dit schooljaar was de herfstvakantie aangemerkt als punt van beslissen en bezinning: is deze school de plek waar ze haar schoolcarrière voortzet, of moeten we opnieuw op zoek? Voor mij was de keuze duidelijk, maar voor haar?

Ze begint te praten. Dat gaat zo fijn als je naast elkaar in de auto zit. Ze vertelt over haar start in de brugklas op VO school 1, waar ze zichzelf als een ‘druk en irritant’ persoontje neerzette. ‘Dat deed ik omdat ik dacht: als ze me dan niet aardig vinden, komt dat door mijn gedrag en niet door wie ik ben’. Ik knik, overweldigd door zoveel wijsheid. Ze vervolgt: ‘In de tweede kon ik in een kleine groep wel mezelf zijn, maar in de grote groep niet. In de grote groep zitten veel ‘haantjes’ en die zorgen dat je niet makkelijk jezelf kunt zijn.' Op mijn vraag of de groep niet veilig voelde antwoordt ze bevestigend: 'Je moet je gedragen zoals de groep doet, anders vinden ze je raar.' We zwijgen samen tot het volgende stoplicht. Dan haalt ze adem en vertelt verder: 'Toen ik naar deze school ging dacht ik: ik ga gewoon mezelf zijn; dan maar geen vriendinnen als ze me niet aardig vinden. Ik heb hier in de buurt nu toch wel leuke vriendinnen. En dus was ik de eerste week heel verlegen. En weet je? Op deze school mag je echt jezelf zijn. In de groep word je gewoon geaccepteerd.' Ik benoem dat ik dat heel fijn vind klinken. Ze knikt: dat is zeker zo. Ze wil dan ook graag op deze school blijven. Ik slaak een stille zucht van verlichting en draai de auto het parkeerterrein op.

'Weet je?' vraagt ze tenslotte, 'al vanaf groep 4 vluchtte ik in zielig gedrag of in boos gedrag en soms in druk gedrag. Maar nu ik wat ouder ben, snap ik dat ik dat beter niet kan doen.' We stappen uit. Mijn 13-jarige Dochter en ik.

Mascha Groenman is leerkracht op een basisschool en moeder van twee kinderen, waarvan de oudste PDD-NOS en dyslexie heeft en de jongste hoog-/meerbegaafd is.