‘Ik baal van mijn gedrag, juf’

2 juni 2017

‘Hoi juf, hoe gaat het met u?’, klinkt het in de deuropening. Het is Anando; ik hoor het al aan zijn stem. Mijn glimlach reikt van oor tot oor. Ik vind het bijzonder om oud-leerlingen op bezoek te hebben, dat ze de moeite nemen om naar hun oude basisschool te gaan.  Basisschoolleerkracht Daisy Mertens krijgt uitgebreid te horen hoe het met Anando gaat, de goede dingen, de minder goede dingen en zijn voornemens voor de toekomst.

Met Anando gaat het een beetje goed en ook niet goed, zoals hij zelf zegt. ‘Ik wil even met u praten, want ik vertrouw u.’ Het kippenvel op mijn armen springt in een milliseconde omhoog.

Anando heeft afgelopen nacht niet geslapen. Van een aantal oud-klasgenoten heeft Anando gehoord, dat ze vinden dat hij op een negatieve manier veranderd is. Hij beseft het zelf ook maar al te goed.

Voor biologie en wiskunde staat hij op dit moment een onvoldoende, ook de rest van zijn punten zijn niet om naar huis te schrijven, aldus Anando.  ‘Ik weet ook niet waar het aan ligt, juf’.

De leraar-coach in mij komt naar boven en ik stel hem open vragen om de bewustwording op gang te brengen. Anando vertelt dat hij een goede start had in de eerste periode op het vo. Hij had goede punten en het gevoel dat hij de stof aankon. Dat veranderde in het tweede semester. Er kwamen vieren en vijven bij.

‘Ik baal er zo van’. Op mijn vraag wat hij hiermee gedaan heeft, vertelt Anando dat hij zelf naar zijn leraren toe is gegaan. ‘Ik heb moeite met inzichtsvragen zeiden mijn docenten’, gaat Anando verder. Wat geweldig om te horen dat hij zich verantwoordelijk voelt voor zijn leerproces. Dit is precies wat we vorig jaar in de groep besproken en geoefend hebben: ‘Wat te doen als je iets niet begrijpt op de middelbare school’.

Dat Anando dit gedurfd heeft en zich zo kwetsbaar heeft opgesteld, heel knap. Ik herinner me dat ik zelf weinig lef had om vragen te stellen, wat ook afhankelijk was van de docent natuurlijk.

Hierop geeft Anando, door verdere vragen van mij, aan dat hij bevriend is geraakt met Davey. ‘Een vriend waar ik naast zit en waar ik goed mee kan praten. Maar we leiden elkaar wel af tijdens de les.’ ‘Wat maakt dat je nog steeds naast Davey zit?’, vraag ik.

‘Dit komt omdat we van vakantie tot vakantie naast dezelfde zitten.’

Ik vraag hem of hij dit anders zou willen. Anando vertelt dat het hem zou helpen om naast iemand anders te zitten. Anando besluit om binnenkort naar zijn mentor te gaan. ‘Ik ga vertellen dat ik merk dat mijn gedrag is veranderd en dat dit me zou helpen.’

Trotsheid overheerst. Deze jongen kan reflecteren, naar zichzelf kijken en zich kwetsbaar opstellen. En dat op deze leeftijd!

We praten nog drie kwartier. Over school, over thuis, over alles wat minder goed gaat en vooral ook wat er wel goed gaat. Over doelen, dromen en over acties die gezet kunnen gaan worden op het pad naar verbetering. Anando wil niet gaan, maar hij moet thuis gaan eten. ‘Ik kom snel weer terug om te vertellen dat ik mijn gedrag heb verbeterd.’

Twee dagen later staat Anando weer op de stoep. Ik zie een andere houding. Een bescheiden glimlach. Anando wil even vertellen hoe het nu met hem gaat. ‘Ik heb met mijn vrienden gepraat, ze willen me helpen om mijn gedrag te verbeteren. Ik heb ook mijn moeder gesproken, ze begrijpt mijn gedrag nu beter en ze probeert rekening met me te houden.'

Ik ben trots en blij om de waarden die ik als leerkracht elke dag probeer over te brengen, terugzie in deze ‘puber’. Ik heb het afgelopen jaar veel mooie, bijzondere en unieke momenten mogen meemaken. Maar dit is toch wel –met stip op 1- het meest kostbare!

Daisy Mertens is Leraar van het Jaar in het PO en werkt op basisschool de Vuurvogel in Helmond.