Elanor Numan

Leraar/docent

Mijn naam is Elanor. Een klein geel bloemetje uit het dal van Lothloriën. Wie de boeken van Tolkien kent, weet waar dat dal ligt. Kinderen met wie ik heb gewerkt weten waarom ik altijd een klein bloemetje bij mijn naam zet. Het is niet zomaar het heeft een betekenis.

Ik ben opgevoed in de wetenschap dat ik mag zijn wie ben, dat ik ook iemand ben en dat ik er toe doe. Dát is wat ik kinderen wil meegeven. Hierin wil ik ze graag begeleiden, een stukje met ze meelopen in hun ontwikkeling, ontdekken wie zij zijn.
Zelf heb ik als kind op een jenaplanschool gezeten – opgericht door ouders (o.a. mijn ouders). Thuis gingen de gesprekken over onderwijs en opvoeding, Petersen, Freudenthal, Langeveld, Boeke. Dat hoorde ik, zat er als kind soms bij en ving van alles op.
Pedagogiek was een belangrijk woord, een spannend woord, ik begreep de inhoud niet zo. Het woord heeft in de loop der jaren inhoud gekregen voor mij en sinds ik in aanraking ben gekomen met NIVOZ en de onderwijsavonden bezoek, klopt de lading met hoe ik dat al jaren ervaar.
Kan ik er woorden aan geven.
Taal vind ik heerlijk, werken met taalvorming, vertellen, lezen, schrijven. Net als jenaplan zit dit waarschijnlijk gewoon in mijn genen. Zo ook Terschelling. Veel mensen die belangrijk zijn in mijn leven en in het leven van mijn ouders, hebben een liefde voor dit eiland en de natuur. Die liefde probeer ik door te geven, door mijn eigen ervaringen te delen. Bij mijn eigen kinderen is dat aardig gelukt. Zo probeer ik dat ook te doen in het onderwijs. Inspireren, nieuwsgierig maken, vertrouwen geven.