Eline vertelt: 'Leren van leraren is een kunst'

15 mei 2017

Leren van leraren is een hele kunst. Eline Stolp kan zich prima in haar leerlingen verplaatsen, als ze zich de bijeenkomsten, studiedagen en vergaderingen voor de geest haalt waarin de verveling en irritatie kwamen bovendrijven. In dit blog zoomt ze verder in. En ontdekt ze twee manieren om ermee om te gaan. 'De eerste manier is de leraar te zien als mens. De tweede is om je niet afhankelijk te voelen van de leraar.'

Leren van leraren is een hele kunst. Dat vertelden mijn leerlingen deze week. Ik geloof dat ik dat herken; vaak roept een leraar irritatie op of erger, verveling en desinteresse. Zelfs als volwassene kan het soms moeilijk zijn je hoofd bij de les te houden - denk aan studiedagen, cursussen of zelf een wekelijkse vergadering… Al hebben volwassenen meestal wel geleerd om niet te gaan rellen. De papieren vliegtuigjes worden nog wel gevouwen maar stijgen niet meer op om met loopings door het lokaal te zweven.

Er zijn twee manieren die ik ken om effectief met leraren om te gaan. Onder ‘leraren’ versta ik dan ook leidinggevenden, inspecteuren, cursusleiders of andere experts.  De eerste manier is de leraar te zien als mens. Met alle menselijke eigenschappen; vooral het vermogen fouten te maken. Kijken met compassie is hierbij belangrijk, in twee richtingen. Want als je zelf fouten mag maken, is het makkelijker de missers van een ander te vergeven en vice versa. En bedenk dan dat je van de leraar overneemt wat waardevol is. Probeer niet de fouten van de ander te kopieren.

De tweede manier is om je niet afhankelijk te voelen van de leraar. Dat is moeilijk als je je onzeker voelt over jezelf of over je kunnen. Dan verwacht je dat de leraar jou beter moet maken of jouw vermogens moet goedkeuren - wat zelden gebeurt, en wat (als het wel gebeurt) de onzekerheid vreemd genoeg nooit wegneemt. Probeer in plaats daarvan te realiseren dat je goed bent zoals je nu bent, omdat je alles al in je hebt dat je nodig hebt om te groeien (dat heeft Korthagen ook eens gezegd).
Met beide denkwijzen kun je de leraar zien als iemand waar je misschien wat van kunt leren, of niet, even goede vrienden.

Laat ik nu zelf vier dagen per week ‘leraar’ zijn. Oei. Ik doe mijn best mijzelf te laten zien van mijn menselijke kant. Ik investeer veel tijd en energie in een goede relatie met de leerlingen. Ik geef toe als ik fouten maak. Zo hoop ik dat ze mijn fouten niet overnemen en het mij niet kwalijk nemen - of dat zij het zichzelf niet kwalijk nemen als ze fouten maken. En ik doe mijn best om mijn leerlingen niet onzeker te maken over zichzelf. Ik probeer veel concreet te complimenteren en leerlingen hun sterke kanten te leren zien. Misschien helpt dat om de vliegtuigjes uit de lucht te houden!

Eline Stolp is leraar op UniC, ze schrijft over haar leven via dit blog.