Eerbetoon aan leraar die het verschil maakt: 'Het zout der aarde'

23 oktober 2014

Het verschil dat de leraar kan maken, tekent zich in een simpele kwestie. Hij of zij die echt het verschil maakt, stelt zich de vraag 'Wat heeft dit kind nodig' en stelt zich niet de vraag 'Wat heeft dit kind?'. Eenvoudig gesteld, weet Jeroen Goes, maar de werkelijkheid is veel weerbarstiger. Als schoolleider van de Werkplaats in Bilthoven eert hij in deze bijdrage de meesters en juffen die het kind (en hun ouders) als vertrekpunt zien voor hun onderwijspraktijk. 'Zij zijn het zout der aarde.'

De juf die zich afvraagt 'wat heeft dit kind nodig', stelt zich namelijk ook de vraag 'Wat heeft deze ouder nodig?'

Deze juf gaat voortdurend op zoek naar de oplossingen bij zichzelf. Zij maakt daarover afspraken met kind en ouder, en legt zich niet neer bij het label dat er is geplakt.

Zij haalt haar gelijk niet en is niet uit het veld geslagen door externe omstandigheden, maar zoekt gedreven door.
Zij durft van gebaande paden af te wijken, omdat ze weet dat dit kind niet tot zijn recht komt bij het gebaande pad.
Zij laat zich niet afleiden door inspectie of directeur, maar weet waar over ze praat.
Zij wacht niet af, maar neemt het initiatief om met de ouder, de deskundige bij uitstek, te praten over het beste voor dit kind in deze situatie.
Deze juf maakt zich vrij van dagelijkse beslommeringen, en haalt het beste uit het kind naar boven.
Zij weet dat het gemakkelijk is om van de 'geliefde te houden', maar dat het haar taak is om van de 'ongeliefde te houden'. Het kind, de ouders.
Zij weet wat het is om 'eerst te begrijpen' en dan pas 'begrepen te worden'.
Deze juf heeft een prachtvak, want zij bereikt grote hoogtes.

Over deze juf wordt jaren later nog gesproken als: zij heeft mij gevormd. Zij heeft mijn ogen doen openen, zij was er voor mij.

Deze juf moet, zolang zij niet wordt omringd met gelijkgestemde collega's, snoeihard werken om de pleisters te plakken, het vertrouwen te herstellen van kind en ouder.

Iedere ouder weet van zijn eigen jeugd en van zijn kind, welke juf hier wordt bedoeld.
Ze zijn er, en ze mogen worden geeerd.
Ze zijn, 'het zout der aarde'.

Wanneer je het tegenovergestelde ervaart, weet je van welk levensbelang dit 'zout der aarde' is.

Jeroen Goes
Als toegift twee inspirerende filmpjes in de lijn van dit verhaal  

A little boy - animatie



Bloemen zijn rood - Gerard Maasakkers 



http://www.youtube.com/watch?v=7tG6jVU2Qr8&feature=youtu.be

http://youtu.be/watch?v=6V-JdHCNbW0