Een gloeiende vinger. Ofwel: ‘Ik hoor hier niet, in deze corona-wereld’

3 mei 2021

In het NIVOZ-jaarverslag 2020 - net als voorgaande jaren fraai vormgegeven door Mark Schalken - staan verhalen van leraren en leerlingen over het voorbije kalenderjaar. Een ongewoon jaar, waarin iedereen toch ook zijn eigen belevenissen, ontdekkingen en weerstanden tegenkwam. In deze bijdrage lees je een bijdrage van Inge Spaander, docent Media op het Thorbecke VO in Nieuwerker aan den Ijssel. En ook Sam, 12 jaar, klom in de pen.

Tijdens de eerste lockdown gebeurde het steeds vaker dat ik bezweet uit een scene van de (al best wel oude) sciencefictionfilm E.T. wakker schrok. Hoe langer de lockdown duurde, hoe meer ik blijkbaar het gevoel kreeg dat ik het schattige buitenaardse wezentje uit die film was. Gestrand in een wereld die niet de jouwe is, je best doen om erin te passen en toch de hele tijd dat stemmetje in je hoofd dat fluistert dat je maar beter naar huis kunt bellen om te vragen of ze je nu eindelijk eens op komen halen…

Ik hoor hier niet - in deze corona-wereld.

Als we als docenten uit januari 2020 vooruit hadden kunnen blikken naar het online en hybride onderwijs dat we een paar maanden later verzorgden, hadden we gedacht dat we naar sciencefiction zaten te kijken. Met dank aan corona bereikte de digitale revolutie, at last, ook het onderwijs. Online en offline complimenteerden we elkaar: wat een goede online lessen, wat een leuke digitale werkvorm, zo knap al die hybride roosters……

Ook ik leerde allerlei nieuwe vaardigheden bij. Maar ik voelde me er geen betere docent door worden. Steeds vaker bekeek ik mezelf eventjes goed in het scherm van mijn online les. Was ik het echt wel, die vrouw die daar in het scherm zat te praten?  En… was ik nog wel docent, zo achter dat scherm?

E.T. (the Extra-Terrestial) heeft iets heel bijzonders: een gloeiende vinger. Met die vinger maakt hij contact. Ik denk dat ik in mijn dromen op zoek was naar die vinger. Een gloeiende vinger, die dwars door de schermpjes heen contact – echt contact – kon maken met de gekaderde gezichtjes op mijn scherm.

En opeens mocht het weer. Leerlingen in een lokaal. Op afstand. Het corona-proof ingerichte lokaal voelde als een andere wereld, de mondkapjes maakten ons aliens. Geen hand, geen boks, geen schouderklop en zeker geen gloeiende vingers. Maar toch.

We waren weer thuis op school. De docent en de leerling.

Inge Spaander, docent Media, Thorbecke Voortgezet Onderwijs in Nieuwerkerk a/ IJssel

‘De lessen waren voor het grootste deel uitleg’

Sam

Toen de lockdown kwam moesten alle scholen dicht. Iedereen moest online. In de tweede lockdown kwam er ook nog een avondklok. Het was in het begin best wel zwaar en lastig, omdat je ineens niets kan doen en je ziet niemand van je vrienden en dan er is ook nog een avondklok.

Voor mij zelf was het vooral in het begin wennen, want je ziet niemand en je zit alleen in je kamer achter een laptop. Je doet verder niks. Je moet jezelf vermaken. Van de avondklok had ik niet heel veel last, want als kind doe je niet veel buiten na negen uur.

De school was wel echt anders. De online lessen waren veel korter, dus onze roosters waren maximaal tot twee uur, niet heel laat dus. De lessen waren voor het grootste deel uitleg, want normaal zijn de lessen 80 minuten en nu dus 40 minuten. Je huiswerk moest je dus zelf na de lessen maken.

Na een tijdje online lessen was het vakantie. Maar in die vakantie kon je niet heel veel doen, omdat alles dicht was. Ik ben met mijn moeder wel vaak wat gaan doen, maar dat was bijvoorbeeld een wandeling in het bos maken en met mijn vader deden we dat ook vaak. Ik ben ook één keer naar het strand geweest. Daar was het wel veel drukker dan in het bos, want daar komen gewoon meer mensen naar toe. Toch was het wel gek, zo druk als het was.

Toen we te horen kregen dat alle scholen weer open mochten, was ik daar heel blij mee. Doordat we afstand moeten houden, kan ik niet alle dagen naar school, meestal twee dagen in de week. Op school hebben we nu heel veel regels: we hebben looppaden die we moeten volgen en we moeten afstand houden en mondkapjes. Ik vind het zelf dus heel fijn dat we weer naar school mogen, maar het is wat minder leuk dat we nog steeds afstand moeten houden.

Sam zit in 1 mavo van Thorbecke Voortgezet Onderwijs in Nieuwerkerk a/d IJssel.e