Een dilemma…een botsend concept… Een uitdaging

17 oktober 2016

Mascha Groenman en haar groep 3 hebben een nieuwe methode voor leesonderwijs. Eentje die er prachtig uitziet, maar die wel veel vraagt van haar als leerkracht. Mascha raakt bovendien in de knoop met de handleiding en voelt dat haar energie wegvloeit. Tijd voor een omslag in haar denken!

Groep 3. Negentien kinderen en twee juffen. En een nieuwe methode voor aanvankelijk leesonderwijs. De methode is prachtig: alles is nieuw en fris, gemaakt van stevige materialen en er is een mooi programma voor op het Digibord. De meeste kinderen gaan goed mee in het strakke programma; voor een enkeling ligt het tempo te hoog.

Ik ben blij met alle nieuwe spullen, zie dat het beter aansluit bij de belevingswereld van de kinderen dan de oude methode, maar raak zelf in de knoop met de uitgebreide handleiding die stap voor stap beschrijft wat ik moet doen en zeggen. Het zijn veel lessen en ik krijg het nauwelijks in de dag gepropt. Gelukkig sprak de specialist van de methode mij afgelopen week aan om te vertellen dat ik best een aantal lessen mocht laten vallen. Dat gaf mij vast wat lucht.

Vanmorgen was er een jarige Jop. Hij deelde sleutelhangers met spinnen eraan uit. De kinderen vonden het geweldig. Ze slingerden de spinnen heen en weer, lieten ze lopen en natuurlijk probeerden ze elkaar aan het schrikken te maken. Ik vroeg ze na een poosje de spinnen op te bergen in tas of la. Hoewel iedereen dat deed, doken al snel de eerste spinnen weer op. Ik hoorde mijzelf mopperen. Ze moesten gaan zitten en luisteren. Maar dat lukte niet. Er stond echter een les klaar op het bord….

Na de les en werken in het boek was er keuzewerk: letterdozen, computerwerk, een memory, een extra werkboekje. Dat beviel ze niks: ‘Ik wil met de LEGO/knutselen/een dominobaan maken/met het poppenhuis/een armbandje maken.’

Ik was gesloopt om 12 uur. Dit weekend ga ik terug. Terug naar de basis: luisteren naar de kinderen, hen volgen om te ontdekken wat ze nodig hebben om te leren en te ontwikkelen. Autonomie is het sleutelwoord en de methode is een middel.

Mascha Groenman is leerkracht op een basisschool en moeder van twee kinderen, waarvan de oudste PDD-NOS en dyslexie heeft en de jongste hoog-/meerbegaafd is.