Een beetje zorg voor ‘de binnenkant’

3 november 2017

In een kleutergroep zijn de intensiteit en het enthousiasme vaak groot. Dat betekent veel prikkels, en niet iedereen kan daar goed mee omgaan, of je nu kleuter of juf Kris Van den Broeck bent. Er zijn plekjes in de klas waar de kleuters zich even kunnen terugtrekken, maar soms roept Kris ze allemaal bij elkaar voor een momentje stilte met elkaar. En zij is niet de enige die daarvan geniet.

Aan enthousiasme en intensiteit geen gebrek in ons klasje. Als ik zo eens rondkijk en rondloop, zie ik overal bezige kinderen. Als ik naar onze filmpjes kijk 's avonds, hoor en zie ik wat er overal gebeurt, maar ook wel dat het er soms nogal heftig aan toe gaat :-)
Spelen is superleuk natuurlijk, en daartussenin knutselen en ontdekkingen in de zandbak, in de experimenteerhoek, spelletjes in de kring ertussendoor, mooie verhalen, gesprekjes, het staat niet stil.

De kleuters zoeken zelf nog wel eens een plekje in de klas waar ze even niets doen, alleen maar wat liggen en kijken, en genieten. Want ja, soms wordt het ook wel wat te druk, en heeft Juf dat niet echt door, of te laat, en dus is het niet slecht om onszelf even een time-out te gunnen. Een mens leert alle dagen bij, en in onze daglijn hangen sinds gisteren nieuwe pictogrammen:



 

 

 

 

De kleuters keken wat verbaasd toen ze het zagen. Logisch. Wat wil dat nu zeggen, met al die hartjes? En nee, we gaan niet melig doen, maar het is een mooi symbool: 'Een beetje zorg voor onze binnenkant', daar staat het kaartje voor.

Ergens tussen alle activiteit door vraag ik iedereen in de kring. Alles wordt een paar minuutjes stilgelegd, op een moment dat ik merk dat de groep het wel kan gebruiken (dat is wat aftasten en invoelen, maar dat is ook voor Juf een leerproces).
Een kaarsje in het midden van de kring, de kleine lichtjes aan, het grote licht uit, en een muziekje op. En voor de rest niks. Luisteren, kijken (of net niet), een beetje meewiegen op het ritme van de muziek,...
En dan komt er zo'n stemmetje ergens uit de groep: 'Dat is fijn, zo stil'... Ik hoor een paar zuchtjes, en vertel dat mijn ogen wat pijn deden van het grote licht en dat ze in het donker wat kunnen rusten zo. Ik zie kleuters knikken: ik ben duidelijk niet de enige.

Rustig wat bewegen op één van hun lievelingsmuziekjes doet ook deugd. Om de dag af te sluiten bijvoorbeeld. Met een fijn gevoel naar huis gaan...

En als we er nu toe komen dat de kleuters zelf aangeven wanneer ze het tijd vinden om even zo'n rustmomentje in te bouwen, en samen met de hele groep wat ruimte te geven aan onszelf, dan zijn we goed op weg. Want nadien kunnen we weer 'vollebak' ertegenaan. Ademruimte en opladen. Zaaaaalig!

Kris Van den Broeck is leerkracht op basisschool Vierwinden in Sint-Jans-Molenbeek. Zij schrijft ook op haar eigen blog.