De zorgen van een kind: 'Het is zo stom van me, ik denk dat ik een fout heb gemaakt...'

26 juli 2015

'Ik heb zoiets doms gedaan. Ik heb mijn cito verknald. Ik heb volgens mij ergens een vraag overgeslagen of dubbel ingevuld.' Marlies Bras luistert naar de zorgen van een basisschoolkind. En zucht maar eens diep. Het niet niks, die zorgen. Ze besluit altijd-helende-woorden erin te gooien. 

Wat denk jij Marlies?
Zou ik in de rode rekengroep kunnen blijven?
Ik heb mijn cito verknald.
Ik had een II.
Wat denk jij?
Zou ik met een II in de rode rekengroep kunnen blijven?
Ik denk zelf van niet eigenlijk.
Ik word vast naar de blauwe groep overgeplaatst.
Dat zou ik echt heel erg vinden. Dat wil ik niet.

Oh, het is echt zo stom.
Ik heb zoiets doms gedaan.
Ik heb volgens mij ergens een vraag overgeslagen of dubbel ingevuld.
Ik had een aantal sommen achter elkaar fout.
Ik denk dat ik een fout heb gemaakt bij het invullen.
En nu heb ik een II op mijn rapport, terwijl ik altijd een I haal.
Het is zo stom van me.
Ik durfde het niet tegen de juf te zeggen.
Ze zegt áltijd: Kijk goed na of je het goed ingevuld hebt, anders heb je alles fout.
Dat is dus gebeurd.
Ik heb het niet meer nagekeken.
Ik was het vergeten.
Maar als ik dat zeg wordt ze natuurlijk hartstikke boos.
Dan zegt ze dat ik beter had moeten luisteren.
Dan zegt ze dat het mijn eigen schuld is.

Het is natuurlijk ook stom,
maar ik deed het echt niet expres.
Ik ben het gewoon vergeten.
Ik vind het ook gemeen.
Dat ik een II haal, omdat ik één foutje maak.
Niet eens in een som.
Gewoon een foutje in het opschrijven.
Ik snapte alle vragen.

Nu kom ik vast in de blauwe groep.
Maar ik vind de rode groep eigenlijk al te makkelijk.
Ik doe mijn werk altijd goed, vind ik.
Eigenlijk zou ik in de topgroep willen,
maar mijn juf denkt dat ik dat niet aankan.
Nu met die II gaat dat natuurlijk helemáál niet gebeuren.
Kinderen uit de blauwe groep mogen geen topwerk maken.
Dat kunnen ze niet aan, volgens de juf.

Ik ga echt niet het blauwe werk doen.
Ik kan gewoon veel meer.
Ik ga het gewoon niet doen!

En weet je wat ik het allerergst vind?
Dat ik op de blauwe lijst kom te staan.
Niet dat ik de kinderen op de blauwe of groene lijst stom vind.
In de groene groep zitten kinderen met dyscalculie en zo.
Die kunnen het ook niet helpen.
Blauw is gewoon gemiddeld.
Maar dat mijn naam daar zo op dat prikbord komt te hangen bij de blauwe groep...
Dat vind ik niet fijn.
Ik hoor daar gewoon niet.

Ik weet eigenlijk niet wat ik nu moet doen.
Ik moet denk ik maar gewoon afwachten tot de lijsten weer ophangen.
Ik hoop dan maar dat een II toch goed genoeg is voor rood.

---

En ik?
Ik zucht maar eens diep.

Lees verder.

Marlies Bras, kindertherapeute, schrijft regelmatig verhalen over opvoeding en onderwijs op haar blog