De slechtste van de klas... of toch niet?

20 oktober 2016

Kindertherapeute Marlies Bras leerde Jill kennen toen ze op de basisschool zat. Ze bestempelde zichzelf destijds als 'de slechtste van de klas'. Inmiddels is Jill 16 jaar oud en herkent Marlies haar bijna niet meer terug. Dit is deel 1 van het verhaal van Jill, een onzeker, angstig meisje dat uiteindelijk uitgroeide tot een prachtige zelfverzekerde jonge vrouw.

Toen ik jou leerde kennen was je een onzeker en angstig meisje dat eigenlijk, volgens cito, naar het praktijkonderwijs moest. Nu zit je op VMBO-GT en straal je aan alle kanten zelfverzekerdheid uit. Wat is er afgelopen jaren met je gebeurd?

Volgens de cito moest ik naar het praktijkonderwijs, maar dat wilde ik niet.
Ik ben wel op scholen voor praktijkonderwijs gaan kijken, maar ik voelde me niet veilig.
De scholen waren zo groot. Dat vond ik niet fijn. Ik voelde ook dat ik daar niet thuis hoorde.

Ik ben heel blij dat de basisschool zich niet aan de citoscore gehouden heeft. Er was namelijk één school waar ik graag heen wilde. Op die school had je VMBO-basis tot en met theoretische leerweg. Dat kwam niet uit mijn cito, maar bij deze school had ik gewoon een heel goed gevoel. Ik voelde ook dat er meer in mij zat dan praktijkonderwijs. Ik had alleen wat meer tijd nodig en ik moest misschien harder werken dan een ander, maar ik wist dat ik het kon.
Gelukkig stonden mijn ouders vanaf het begin af aan achter mijn schoolkeuze. Ze hebben mij steeds gesteund. Dat was voor mij heel belangrijk. Ik heb samen met mijn ouders heel veel gesprekken gevoerd met deze school. De school vond me zo gemotiveerd dat ze het wel wilde proberen met mij. Als het toch niet zou gaan, zouden we samen op zoek gaan naar een andere school.
Ik denk dat als ik niet naar deze school had kunnen gaan ik niet zo was opgebloeid. De school waar ik nu op zit, is een kleinschalige school. Dat vind ik heel fijn. Want alle leraren kennen je. De conciërge kent iedereen bij naam. Als er iets is, dan zien de leraren het gelijk aan je. Dan kunnen ze je helpen. Dat vind ik prettig.

De eerste weken ging ik heel snel door de leerstof heen. Het ging me eigenlijk allemaal zo gemakkelijk af dat ik alleen maar hogere cijfers haalde. Ik was zo blij en trots omdat ik nu eindelijk kon, wat anderen ook konden. En omdat ik toch niet naar praktijkonderwijs hoefde.

Uiteindelijk was ik de beste uit de klas. Dat was heel raar eigenlijk. Op de basisschool was ik altijd de slechtste van de klas en kon ik bijna niks en nu was ik de beste en kon ik eindelijk laten zien wat er in me zat. Dat gaf zelfvertrouwen. Daardoor ging ik het nog beter doen.
De school wilde me naar het VMBO-kader laten doorstromen. Maar als ik dat deed, kon ik niet meer doorstromen naar VMBO-GT. Ik heb toen bedacht dat ik beter VMBO-GL kon proberen. Dat is een niveau hoger dan VMBO-kader. Ik dacht: ‘Als het me niet lukt, kan ik altijd terug naar VMBO-kader.’ Sommigen zouden zo’n stap terug misschien zien als falen, maar zo zie ik het niet. Ik wilde het gewoon heel graag proberen. Als het niet gelukt was, dan wist ik in ieder geval dat dat te hoog gegrepen was. Maar ik haalde ook daar zulke mooie cijfers.

Vorig jaar hebben we weer een cito gehad. Daar kwam VMBO-GT uit. Voor sommige vakken haalde ik zelfs HAVO-niveau. Ik begon op VMBO-BB en zit nu op VMBO-GT. Daar ben ik heel trots op.

Dat is een enorm verschil met de cito op de basisschool. Hoe kijk je daar nu op terug?

Ik wist eigenlijk op de basisschool al dat er meer in me zat, maar daar kwam het er gewoon nog niet uit. Op de middelbare school kon ik eindelijk laten zien wat er in me zat. Ik geloof dat ik op de basisschool ook niet hoger had gekund. Er was iets dat me tegenhield. Ik was daar het domme meisje. Iedereen was veel beter. Het niveau van mijn klas was zo hoog. Ook al deed ik mijn best. Ik bleef toch de slechtste van de klas. Dus waarom zou ik dan mijn best nog doen? Dat zorgde ervoor dat ik weinig zelfvertrouwen had.

Ik geloof dat wat op de basisschool uit mijn cito kwam ook echt klopte voor dat moment. Ik kon toen echt niet beter. Ik had zo weinig vertrouwen in mijzelf. Nu in die jaren dat ik op het VMBO zit, gaat het steeds beter. Ik merk dat ik veel meer zelfvertrouwen heb gekregen. Dat maakt het allemaal zoveel makkelijker.

Ik denk dat ik deze weg nodig had om op deze manier te groeien. Als ik meteen naar VMBO-GT was gegaan, had ik lagere cijfers gehaald dan ik nu aan het begin van deze school haalde. Dat had mijn zelfvertrouwen nog meer beschadigd. Ik denk dat ik uiteindelijk teruggezet was naar een lager niveau. Gewoon omdat ik zo weinig zelfvertrouwen had. Daarom vind ik het zo fijn dat ik op het laagste niveau van deze school begonnen ben.

Ik verwijt de basisschool dus niets. Mijn basisschool heeft altijd geprobeerd het beste uit mijzelf te halen en ze hebben erg hun best gedaan om mij op deze school te krijgen. Op die manier kon ik groeien tot waar ik nu sta. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ik was niet een kind dat je te hoog in moest schatten. Alhoewel, ze dachten dat VMBO-Basis misschien te hoog was, maar dat klopte dus niet.

Lees verder.

Marlies Bras is kindertherapeute en schrijft regelmatig verhalen over opvoeding en onderwijs op haar blog.