De lastigste vraag voor het nieuwe schooljaar: ‘Kijken we er naar uit om dit kind te ontmoeten?’

27 augustus 2015

Het nieuwe schooljaar staat voor de deur, en als leerkracht heb je al naar de nieuwe namenlijst gekeken, en misschien wel naar de klassenfoto. Je wilt het jaar goed gaan beginnen en kijkt er ook naar uit. Maar er zijn ook vragen die je jezelf stelt: ‘Ben ik nieuwsgierig naar de kinderen? Kijk ik naar ze uit?’

Het is de laatste dag van de zomervakantie. Een voor een druppelen alle leerkrachten binnen. Vakantieverhalen worden uitgewisseld, kleurtjes bewonderd. Nieuwe collega’s onthaald en oude uitgezwaaid. De sfeer is feestelijk. Het nieuwe schooljaar moet nog beginnen en iedereen heeft er zin in. We willen het jaar goed beginnen. Daarom gaat het gesprek vanochtend over wat er nodig is om van deze school een gelukkige school te maken. Al snel wordt duidelijk dat dat alleen kan als we geluk bovenaan de agenda zetten. En bereid zijn om alles aan de kant te schuiven als kinderen zich bedreigd voelen in hun geluk. Bijvoorbeeld omdat ze gepest worden, of buitengesloten, of omdat ze het gevoel hebben niets te kunnen.

Een voor een pakken we de lijst met namen van onze nieuwe klas erbij, samen met de klassenfoto. In stilte laten we de foto op ons inwerken. Wat weten we van deze kinderen? Wat hebben we al over ze gehoord? Hoe zou hun vakantie geweest zijn? Zijn ze weg geweest? Of waren ze thuis? Was er misschien geen geld om op vakantie te gaan? Of geen tijd? Zijn ze met het gezin weg geweest of alleen met een van beide ouders? En hoe was dat voor ze?

Ook voor hun is het de laatste dag van de vakantie. Wat zouden ze nu doen? Kijken ze er naar uit om weer naar school te gaan? Zijn er vriendjes die op ze wachten? Of zien ze er misschien tegenop? Bijvoorbeeld omdat ze school moeilijk vinden. Of omdat ze het zo moeilijk vinden om stil te zitten. Of misschien gewoon omdat ze nog lang niet uitgespeeld zijn..

En dan stellen we onszelf de lastigste vraag. Kijken we er naar uit om dit kind te ontmoeten? Zijn we nieuwsgierig? Of zijn er misschien dingen waar we tegenop zien? Lichtelijk beschaamd delen we onze (voor)oordelen: ‘Dat wordt wat’, ‘Arm kind’, ‘Kort houden’, ‘Oh, die moeder..’. En stellen ons de vraag wat we dit kind zouden gunnen. Wat hij of zij nodig heeft om van ons te horen. Dat het misschien wel heel fijn is dat juf van jou weet dat je vast nog geen zin had om weer naar school te gaan. Dat je er mag zijn. Samen zoeken we naar manieren om dit over te brengen op de kinderen. De een maakt een PowerPoint over zichzelf, de ander schrijft een brief aan de klas en de volgende vult een koffer met persoonlijke spulletjes om met de kinderen te delen.

En dan kijken we vooruit naar maandag. Hoe we de kinderen willen begroeten. Wat we gaan doen. Wanneer ze ons het meest nodig hebben. We besluiten dat we er willen zijn als het moeilijk is, tijdens de pauzes. En spreken af hoe we dat gaan organiseren. En dan is het tijd om naar de klas te gaan. En te beginnen met een gelukkig schooljaar. Wij zijn er klaar voor!

Natasja de Kroon studeerde in 1995 af als orthopedagoog. In 2005 richtte ze haar eigen kindercentrum op, de Buitenkans in Heerenveen. In haar huidige werk als Happy Coach en Geluksvogel combineert Natasja haar liefde voor kinderen met haar passie voor onderwijs. Ze is initiatiefneemster van de Onderwijsavonden in Heerenveen, naar voorbeeld van de inspirerende plek die er in Driebergen is ontstaan.