De creatieve oplossingen van kleuters, en een juf die soms even moet slikken

16 oktober 2017

De kleuters van Kris Van Den Broeck laten zich niks wijs maken. Als de juf doet alsof iets echt onmogelijk is, dan zullen zij wel eens even laten zien dat het heus wel kan, kijk maar! En dan toont zich hun creativiteit in al haar verscheidenheid. ‘Wat, kan die tekening niet helemaal boven op de muur komen te hangen? Jawel hoor, hier heb ik een keukentrap en plakband, let maar op!’ De juf staat erbij en moet even slikken. Maar ze geniet.

Mijn kleuters hebben iets nieuws ontdekt: een klas ziet er helemaal anders uit als je ze uit de hoogte bekijkt. Ze stapelen de stoelen op elkaar, klimmen omhoog en gaan daar zitten observeren. Een ander, en nog leuker middel, is de ladder. Een oude aluminium keukentrapje, die sinds vorige week in het midden van de klas staat en waarop ze van mij naar hartenlust mogen klimmen, op en af en weer op en af. Er zijn wat afspraken aan verbonden, maar ondanks dat kan er dus voluit geklauterd worden.

Trixie startte ermee: de ladder kan wel verplaatst worden. Ik zag haar plots bij de deur van onze kleine douchecel aan de klas staan, en even later stond ze foto’s te bekijken die hoog op een andere deur hangen. Ze ging alle hoeken af, de hele klas rond, bewonderde wat voor moois er nu eigenlijk aan die takken in de klas hangt en keek ondertussen af en toe naar beneden. Maar vooral het feit dat ze nu overal bij kon, leek haar te fascineren.

Ondertussen wordt er volop geschilderd in de klas. En getekend. En dan worden die tekeningen ook opgeplakt. Aan deuren en muren, ramen, kasten,… elk plekje wordt gebruikt. Ik durf niet te tellen hoeveel rollen plakband dat al aan de school heeft gekost; ze kunnen er weg mee, in elk geval.

Eigenlijk hangt bijna alles vol, al maak ik de deuren en muren op geregelde tijdstippen even weer tekeningvrij. Om weer plek te hebben. Maar er zijn er natuurlijk ook die hun tekening ‘daarboven, juf, boven de tekening van Quinn!’ willen. Tja, ‘Daar heb ik dan wel een ladder voor nodig, hoor’, en zo’n hoge is er niet in de klas. Waarop ik hen zie denken. En ze me terechtwijzen, want kijk, we hebben er toch eentje? Maar ik blijf erbij: die is te laag, daarmee kom ik niet zo hoog als ze zouden willen.

Dus uiteindelijk lossen ze het zelf op. Want Trixie maakt een tekening, trekt de ladder met zich mee, installeert hem bij de muur, haalt de rol met plakband, klimt met haar tekening in de ene hand en een stuk tape in de andere bovenop die ladder en slaagt erin om dat grote papier aan de muur vast te krijgen. En dan gaat het van ‘op en af en op en af’, telkens stukjes plakband halen, tot haar hele tekening hangt waar zij ze hebben wilde.

Zie je wel Juf, dat gaat wèl met die ladder!

Slik…

Kris Van den Broeck is leerkracht op basisschool Vierwinden in Sint-Jans-Molenbeek. Zij schrijft ook op haar eigen blog.