'Dan ben ik twee en dan hoor ik wel héél veel nee…'

9 maart 2015

Ingrid Nagtzaam schreef een blog over Jonne, haar zoon van twee. Hij gaat sinds kort naar de peuterspeelzaal. Daar staan de juffen hem al op te wachten. Hij weet wat er binnen allemaal te vinden is. Maar na een tijdje blijkt het toch erg pittig te worden voor dit kind. Jonne vindt het  lastig zich te houden aan hetgeen 'de bedoeling is'. Haar blog: 'Confronterend hoe ochtendrituelen en een vast dagritme voor het ene kind veiligheid  bieden en voor het andere kind een belemmering zijn.'

Jonne gaat sinds kort naar de peuterspeelzaal. Wat heeft hij er zin in!

Hij ging alle voorgaande weken en maanden al mee om zijn zussen naar school te brengen. Maar vervolgens moest hij al dat leuks achter zich laten… Thuis ging hij dan toch weer heerlijk aan de slag met waar hij zin in had en wilde ontdekken: mega-gebouwen maken van van alles, zelf een appel schillen, in de droger kruipen om te zien hoe deze er van binnen uit ziet, grote tekeningen maken, een treinbaan leggen van wasknijpers, uren racen met auto’s, konijnenkeutels proeven, heerlijk rondjes rennen met je loopfiets en als je zussen thuis komen weer lekker samen spelen.

En dan….. eindelijk naar school!

Als hij binnenkomt, staan zijn lieve juffen met veel enthousiasme op hem te wachten! Jonne houdt mijn hand stevig vast. Best spannend. Hij weet wat er binnen allemaal te vinden is. De auto’s zien er zo aantrekkelijk uit, ze zijn prachtig. En een mega-mat waar je heerlijk kunt bouwen, een toverlamp met allerlei frutsels, een huishoek, boeken, een hoek met een bloementuintje, een kast met puzzels en die is leeg!

Alle kinderen zitten op de banken aan de tafel.  Daar liggen alle puzzels. Jonne schuift aan, want dat is de bedoeling. Hij kijkt naar alle andere kinderen en gaat ook puzzelen. Maar hij kijkt vooral rond. Wat doen de andere kinderen? En dan weer naar de auto’s...

Na een tijdje blijkt het toch erg pittig voor Jonne op de peuterspeelzaal. Jonne vindt het lastig zich te houden aan hetgeen 'de bedoeling is'. Na de inloop worden de puzzels opgeruimd. De kinderen mogen dan in de kring gaan zitten. Daar wordt een kringactiviteit gedaan. Jonne zit steeds achterstevoren en kan de concentratie niet opbrengen. Daarna mogen ze gaan kiezen en dat doen ze met behulp van het planbord. Als een hoek vol zit, moet je iets anders kiezen.

Dat kan dus betekenen dat je niet kunt doen waar je zin in hebt………

Na het oudergesprek zat ik te denken en leefde me in in Jonne. Om 7 uur staan we op: Jonne wil graag gelijk gaan spelen, maar hij moet aankleden. Daarna gaan we naar beneden: Jonne gaat richting blokken, maar hij moet eten. Jonne vindt het veel te lang duren om zijn boterham op te eten: maar ja, wij vinden het belangrijk om gezellig aan tafel te zitten met z’n allen. Dus sorry Jonne, die auto’s moeten echt nog even op je wachten! Eerst je boterham op eten.

We ruimen de tafel op en Jonne kan eindelijk even naar zijn auto’s, heerlijk vindt hij het. Ik roep al een paar keer dat we over 5 minuten weg moeten, om hem er vast op voor te bereiden.  Zit hij net lekker in zijn spel en daar komen tandenbortstel, jas en schoenen al aan. Op naar school en als hij mazzel heeft mag hij rond 10 uur iets doen wat hij zelf echt zou willen.

Dan ben je dus twee en dan hoor je wel héél veel 'nee'!

Gelukkig kwam Jonne in opstand en liet hij aan ons zien wat hij wil! Inmiddels staan we wat eerder op zodat hij een tijdje echt kan doen waar hij zin in heeft. Ook de volgorde kan hij zelf bepalen. Zijn plan mag er zijn!

Ingrid Nagtzaam is onder meer adviseur bij het JAS, Jenaplan Advies en Scholing. Ze heeft een eigen website Hetkanvoorhetkind.