Stichting Nivoz logo
Sterkt leraren, schoolleiders en betrokkenen bij de uitvoering van hun pedagogische opdracht

Nivoz platform hetkind

Wilma's blog: 'Een doosje vol ideeën'

21 november 2011

Kleine verhalen maken het bijzondere van kinderen en onderwijs zichtbaar. Wilma van Esch schrijft over haar onderwijspraktijk. Deze column 'Een doosje vol ideeën'  verscheen eerder op haar eigen blog .  Ze  is o.a. verbonden aan het Expertisecentrum EGO.

Het is inmiddels een flinke tijd geleden. Bart zal uitgegroeid zijn tot een grote puber, destijds was hij een flinke kleuter. Thuis zat het niet lekker. Bart kwam iedere ochtend overstuur op school. Aan werken kwam hij niet echt toe. Maar hij was wel mijn trouwe maatje, mijn partner in het onderwijsproces.

Zat ik in de kring, zat hij naast me. Zat ik aan de instructietafel, schoof hij aan. En alle kinderen die bij me kwamen om iets te vragen, voorzag hij van een helder advies. Vooral op het gebied van plannen en keuzes maken was Bart een kei. Maar zelf kiezen en zelf werken, dat lukte gewoon niet.

Op een dag bespraken we dat hij aardig wat ideeën had geopperd en dat zijn klasgenoten het enorm waardeerden. We besloten de opdrachten op hard kartonnen kaartjes te schrijven. Bart dicteerde, ik schreef en tekende. Bart vond een doosje waarin de kaartjes pasten en stopte telkens vol trots een nieuw kaartje erin.


De dagen erna kwamen kinderen telkens bij Bart een kaartje trekken en gingen vol enthousiasme aan de slag met de bouw-, knutsel en werkopdrachten.


“Zeg Bart”, opperde ik na een paar dagen, “als je zelf eens een kaartje trekt en gaat werken. Zie je hoeveel plezier de rest heeft?” “Mwa, neuh”, reageerde Bart. “Dan moet ik doen wat ik pak…” . Ja, dat was de deal, maar ik gaf aan dat alle kinderen dat deden. En hij wist hoe leukde opdrachten waren, want hij had ze zelf bedacht.


“Als er nou een paar lege kaartjes tussen zouden zitten…”, dacht Bart hardop. “Dan wat?” “Dan zou ik het wel doen, dan kan ik ook de mazzel hebben dat ik zelf mag kiezen”. Triomfantelijk keek hij me aan en trok een kaartje uit het doosje. “Maak een kasteel met 3 torens en een ophaalbrug, makkie!”


Nog geen 5 tellen later was Bart hoogbetrokken aan het bouwen. De dagen erna werkte hij de ene na de andere opdracht af, enthousiast over wat hij zelf bedacht had.


De doos met kaartjes heb ik nog lange tijd gebruikt, ook in de jaren na Bart.


Mooi toch?


Wilma van Esch,  november 2008


Wilma van Esch is projectleider Expertisecentrum E.G.O. Nederland.

U kunt hier de website van Wilma bezoeken.

Reacties

0
Login of vul uw e-mailadres in.


Er zijn nog geen reacties
Delen:
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief