'Weten jullie dat veel volwassenen denken dat ze weten wat er aan de hand is, terwijl jullie dat zelf eigenlijk veel beter weten?'

7 maart 2015

Mascha Groenman schrijft een brief aan haar leerlingen, die van groep 3 op de Van Reenenschool in Bergen. Ze kijkt haar ogen uit dit schooljaar, 'want ik leer zoveel!', vertelt ze. 'Want weten jullie dat veel volwassenen denken dat ze weten wat er aan de hand is, terwijl jullie dat zelf eigenlijk veel beter weten?' Lees mee.


Lieve kinderen van groep 3,

Vol verbazing heb ik gekeken naar jullie grote leervermogen, jullie enthousiasme en intrinsieke motivatie om te leren. Ik geniet nog elke lesdag van jullie spontaniteit, acties, creativiteit en ontvankelijkheid en eerlijkheid. Wat een geluk dat ik jullie juf mag zijn. Ik kijk mijn ogen uit en ik leer zoveel van jullie.

Vandaag was ik in gesprek met een aantal jongens. Een daarvan vindt het nog moeilijk om zijn emoties onder controle te houden. Gelukkig is hij een kind en mag hij dat nog leren. Dat beaamden de andere drie volmondig. Ik werd geraakt door het: “je hersenen sturen je lijf aan. Misschien heb je hele sterke hersenen. Zo sterk dat ze je lijf boos laten worden, ook al wil je dat niet.” Aan de overkant werd geknikt. Deze verklaring klopte met zijn ervaringen. Een dikke traan liep langzaam over zijn wang omlaag. De jongens konden rustig naar huis. Ze spraken ondertussen af te gaan spelen. Ik bleef achter. Trots. Want weten jullie dat veel volwassenen denken dat ze weten wat er aan de hand is, terwijl jullie dat zelf eigenlijk veel beter weten?

Jullie werken in drie verschillende niveaugroepen. Eigenlijk zijn het er vier, maar dat van die vierde heb ik jullie nooit verteld. Dat zijn de kinderen waar ik langs loop om te mee te overleggen wat ze gaat lukken om vandaag af te krijgen en wat ze daarbij nodig hebben.

Er is een groep kinderen die bijna zelfstandig werkt aan pluswerk. Jullie pakken zelf je spullen en kunnen na een kleine instructie aan het werk waarbij je elkaar helpt, je met elkaar overlegt en stil bent zodat de andere kinderen de instructie kunnen horen.

Dan hebben we de ‘zon-kinderen’. Jullie gaan aan het werk met een weektaak. Je kijkt wat er op staat, krijgt een korte instructie en gaan dan samen of alleen aan het werk. Ook jullie kunnen supergoed samenwerken, helpen en plannen. Weet je hoe fijn dat is?  Dit zijn vaardigheden die je nog vaak zult gebruiken.

De derde groep is de grootste groep. Ook al van die kanjers. Hoewel het voor een aantal hard werken is, is het jullie toch gelukt te leren lezen, schrijven en rekenen. Jullie beseffen je niet dat je niet nog eens in je leven zo snel een taal kunt leren.  Dat je nu leert doorzetten en oefenen levert je in je verdere leven vast veel op.

Gelukkig zijn jullie ook zelf trots op wat je leert, geleerd hebt, je inzet en de stappen die je zet om tot dit resultaat te komen. Want ook trots zijn is een emotie, een vaardigheid (?) die volwassenen niet zo maar tonen. Trots zijn heeft te maken met houden van jezelf. En lieve kinderen…..doe dat vooral. Met heel je hart. Want jullie zijn het allemaal waard.

Juf Mascha