'Werken met elkaar, meter voor meter, aan een klas die past als een warme jas'

14 februari 2015

Net als iedereen weet Angeline Smits dat praten met elkaar, dus ook praten met kinderen, veel makkelijker gaat als je naast elkaar zit en als je samen iets doet. In haar klas heeft ze haar eigen recept: de Praatkrabbelposter. Er is niet veel voor nodig: een tafel in een rustig hoekje, een niet-storen bordje erbij, een rol behangpapier, een paar stiften en een iPad om het gesprek op te nemen. Werken met elkaar, meter voor meter, aan een klas die past als een warme jas. ' Ik weet nu dat Jim...' 

Wanneer ontstaan de mooiste gesprekken thuis? In de auto, tijdens de afwas (nou ja, tijdens ‘t uitruimen van de machine dan). Tijdens onze ‘lonely socks party’, naast elkaar, op de bank. Samen werken we die moedeloos makende berg in de wasmand door, op zoek naar passende sokkensetjes. En ik zie nog de grote tafel voor me, waar ik een wit papieren kleed op heb geplakt. Een tafel vol kinderen, stiften en wasco paraat. Tekenen maar en praten maar.  Samen bezig zijn, om samen in gesprek te gaan.

In de mobiele bakkerij van Abel ( www.taartenvanabel.nl ) ontstaan de mooiste gesprekken met kinderen. Schort voor, handen in de deegkom .

“ ‘k Heb een paar punten die ik met je wil bespreken
dat wil ik doen in jouw mobiele bakkerij
‘k Loop ermee rond, al minstens zeven weken
kom alsjeblieft met je bakspullen bij mij”

Een mobiele bakkerij op school, dat zou mooi zijn!

Voorlopig hou ik het bij mijn eigen recept. Een tafel in een rustig hoekje, niet storen bordje erbij, een rol behangpapier, een paar stiften en m’n iPad om het gesprek op te nemen. We noemen het de Praatkrabbelposter. Gesprekken per strekkende meter.

Krabbelen? Er is een mooi Engels woord voor, ‘to doodle’. Krabbels gemaakt vanuit het onbewuste. Zonder doel., zonder voorstelling. We zitten naast elkaar en ‘doodlen’ allebei. De rol is nog lang niet vol. Inmiddels hebben we wel al heel wat meters gemaakt en ben ik per meter wijzer geworden.

Zo weet ik dat Ginger heel graag iets wil maken dat nog niet bestaat. 'Met fantasie kan je eigenlijk alles doen. Dat hoef je niet te snappen, dat weet je vanzelf'. Ik weet nu dat ze vindt dat ze daar te weinig tijd voor heeft op school.

Ik weet dat Jim graag een rondje extra loopt, juist als hij moet nadenken. 'Bij rekenen moet je wel echt je hoofd gebruiken. Maar dan is mijn hoofd na een tijdje zo vol. Ik heb liever dat het leeg is!' Op mijn vraag hoe je je hoofd leger kunt maken, zegt hij tot mijn verbazing:  'Dan moet je wel heel professioneel zijn!'

Ik weet dat Kim het op school vaak te druk vindt om te lezen, ze leest liever thuis een boek, ’s avonds in bed. 'Voorlezen aan de kleuters gaat wel goed op school. Omdat ik dan de woorden hardop moet zeggen en mijn stem leuk moet laten klinken .'

Het helpt mij om te blijven kijken en luisteren naar de kinderen. Het helpt de kinderen om gedachten en gevoelens te verwoorden. Na ieder gesprek maken we een concrete afspraak.  En zo werken we met elkaar, stap voor stap, meter voor meter, aan een klas die past als een warme jas.

Angeline Smits schijft een serie korte verhalen over haar onderwijsleven en -praktijk. Ze is werkzaam bij de Stichting Villa Primair en betrokken bij de Villa Academie. Daarnaast staat ze twee dagen per week voor de klas.