'Want nu besef ik dat ik het onderwijs wel gemist heb!'

18 juli 2016

Jarenlang werkte Nynke met veel plezier op een basisschool. Toen ze een zoon kreeg die meervoudig gehandicapt is, Siem, besloot ze veel van haar taken af te staan om meer bij Siem te kunnen zijn. Hij had die zorg hard nodig. Maar nu is Siem 7, meer van huis omdat hij vaker naar school gaat, en nu begint het bij Nynke weer te kriebelen. Ze scant de onderwijsvacatures en ziet er dan eentje waar ze heel enthousiast van wordt. Na 15 jaar schreef ze weer eens een sollicitatiebrief.


Jarenlang had ik meerdere taken en rollen op de basisschool waar ik werk. Naast het draaien van mijn eigen groep volgde ik opleidingen, coachte ik (nieuwe) collega’s, maakte ik beleid en begeleidde ik processen van onderwijsvernieuwingen. Ik deed dit met veel plezier. Niet alleen kinderen in ontwikkeling, maar juist ook zelf in ontwikkeling net als het onderwijs dat je vorm geeft.

Een paar jaar geleden lukte het niet meer goed om mijn werk te combineren met de thuissituatie. Ons leventje met Siem kostte veel energie en we hadden moeite om de boel recht te houden. Ik miste de energie om mijn werk (met alle taken erbij) op hoog niveau uit te voeren en dat voelde absoluut niet goed…

Ik koos ervoor om op het werk taken af te geven en te verminderen in het aantal werkdagen. Dit gaf ruimte. Met veel plezier ging ik weer naar mijn werk en wat genoot ik van de werkdagen in mijn eigen groep. Wat vond ik het heerlijk om “Juf” te horen in plaats van “mama”. Ja, ik durf wel te zeggen dat ik een leukere mama ben omdat ik elke week ook een paar dagen van huis ben om te werken. Vandaar dan ook mijn respect voor fulltime huismoeders!

Maar nu zijn we een paar jaar verder en is het thuis minder hectisch. Siem is minder vaak ziek. Het eten gaat stukken beter en is niet meer een intensieve dagtaak. En verder is Siem overdag meer van huis omdat hij meer dagen naar school gaat.

Wat was het dan ook fijn om de laatste maanden meer “ruimte” te voelen. Het begon weer te kriebelen bij mij. Ik wilde op werkgebied weer meer op gaan pakken... Ongeduldig wachtte ik vacatures af, maar er kwam niks waarvan mijn hart sneller ging kloppen. Totdat de vacature “brigadier excellentiebrigade” voorbij kwam. Er werd gezocht naar een nieuwe leerkracht om een plusklas te gaan draaien. Naast het draaien van de plusklas ga je expertise opbouwen gericht op het hoogbegaafde kind, heb je overleggen met andere brigadiers, maak je je eigen onderwijs en coach je collega’s. Dit is voor 1 dag in de week en daardoor goed te combineren met het blijven draaien van mijn eigen groep.

Het leek mij een mooie uitdaging en na 15 jaar schreef ik weer een sollicitatiebrief. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en met klamme handjes ging ik het gesprek in. Het gesprek verliep lekker en ik was tevreden over hoe ik mezelf gepresenteerd had. De dag erna werd ik gebeld met de mededeling dat ze mij graag wilden benoemen. Ze waren onder de indruk van mijn gesprek en wilden graag dat ik hun team kwam versterken. Wauw, wat voelde dat lekker!

Ondertussen heb ik een eerste overleg bijgewoond en een dag meegedraaid met een plusklas. Het voelt goed en geeft me veel positieve energie. Heerlijk om dat gevoel weer te ervaren. Want nu besef ik dat ik dat wel gemist heb!

Nynke Postuma is leerkracht op De Ranonkel in Someren. Ze is getrouwd met Ralph en moeder van twee jongens, Jorrit (8) en Siem (6), een meervoudig gehandicapte jongen. Over hun leven met Siem is ze een blog begonnen: Keep it Siemple!