'Wanneer zien we in dat kinderen veel meer oppikken dan wij denken?'

5 december 2016

'Hoe is het mogelijk dat ik het ene jaar mijn kinderen vertel dat Sinterklaas niet bestaat, dat het een ouderwetse traditie is om kinderen zomaar gewoon heel veel cadeautjes te geven omdat we het al zolang vieren en het zo gezellig vinden? En dat ik het volgende jaar moet uitleggen wat een pooier en wat kindermisbruik is, omdat ze dit op het jeugdjournaal hebben gehoord?' Inge van Boxtel - moeder van drie kinderen - snapt het niet  en begint zichzelf vragen te stellen. Wanneer gaan wij onze kinderen serieus nemen? Wanneer gaan we zien wat de macht en dus ook de kracht van opvoeden is? Haar blog.


Ik snap het niet. En ik krijg het ook niet meer verkocht in mijn hoofd. Hoe is het mogelijk dat ik het ene jaar mijn kinderen vertel dat Sinterklaas niet bestaat, dat het een ouderwetse traditie is om kinderen zomaar gewoon heel veel cadeautjes te geven omdat we het al zolang vieren en het zo gezellig vinden? En dat ik het volgende jaar moet uitleggen wat een pooier en wat kindermisbruik is, omdat ze dit op het jeugdjournaal hebben gehoord? Ik mis hier iets voel ik. Hoe eerlijk ben je als ouder en wat is het signaal dat je hier mee uitdraagt? Wanneer zijn kinderen klaar voor de door ons bedachte realiteit?

Wanneer gaan wij onze kinderen serieus nemen? Wanneer gaan we zien wat de macht en dus ook de kracht van opvoeden is? Wanneer wordt de noodzaak van een jeugd met liefdevolle aandacht voor het kind gezien? Omdat zij de patronen die zich in die tijd vormen de rest van hun leven meenemen en doorslaggevend zullen zijn in het nemen van hun beslissingen? En wanneer wordt er ingezien dat kinderen veel meer oppikken dan wij denken? En ontkennen wij dus soms gewoon glashard hun gevoel?

Wanneer gaan we alle psychologische kennis die er op dit moment bestaat in de praktijk brengen en zorgen wij voor gezonde en veilige overtuigingen bij ouders en dus ook bij onze kinderen om de wereld een stukje mooier te maken?

Is dat niet wat we moeder aarde verschuldigd zijn? Onze voorouders hebben er voor gezorgd dat wij in een veilige omgeving op kunnen groeien. Is het dan niet meer dan normaal dat wij allemaal tijd, energie en aandacht besteden aan het feit dat het niet overal in de wereld zo is?

Waarom is er zoveel weerstand tegen verandering? Zouden we niet net zo gelukkig 5 december kunnen vieren gebaseerd op een andere intentie? Bijvoorbeeld door onze kinderen met de overtuiging groot brengen dat we op 5 december stil staan bij het feit dat er kinderen op de aarde zijn die het niet zo goed hebben net als wij? Dat we er dan op wat voor manier dan ook voor die kinderen iets zouden kunnen doen? Dan kunnen we er toch nog een gezellige avond van maken en met z’n allen gourmetten en spelletjes doen? En dan blij zijn voor alle kinderen die we die avond blij hebben mogen maken?

Een blanke meneer met paard, baard en zijn donkere knechtjes. Ik denk dat we die tijd gehad hebben. Net zoals dat we weten dat het niet meer klopt om te zeggen dat de wereld plat is en dat roken gezond is. Net zoals we de woorden zonsondergang en zonsopkomst zouden mogen veranderen. Omdat het gewoonweg niet meer klopt. Omdat de wereld verandert en omdat we steeds slimmer worden. Zeggen we. Dus zouden we zo slim mogen zijn om mee te veranderen.

De taal die wij spreken en uitvinden geven wij mee aan onze kinderen en zij weer aan hun kinderen.

Ik wil graag dat mijn kinderen opgroeien met een beeld van zichzelf en van hun omgeving dat zo dicht mogelijk bij de waarheid ligt, en wanneer ze daaraan twijfelen, dat ze dan weten dat ze op onderzoek uit kunnen gaan, om te kijken waar voor hun de waarheid ligt. Je baseert je mening mede op basis van het beeld dat je van je omgeving voorgeschoteld krijgt. Laten we nauwkeuriger en voorzichtiger zijn met de beeldvorming naar onze kinderen toe. Zij zijn de toekomst.

Ik heb dit geschreven omdat ik mijn hart wil volgen, gewoon omdat het klopt.

Inge van Boxtel is moeder van drie kinderen. Ze heeft haar praktijk De Kennisboom. Daarin begeleidt en traint ze kinderen in zelfkennis, zelfbewustzijn en reflectie. Ze werkt o.a. met het Deugdenproject.