Veel meegemaakt, veel verhalen: 'Toch blijven kinderen mij verbazen en wil ik doorgronden wat hen bezighoudt'

25 mei 2015

Dat kinderen haar blijven verbazen en verwonderen, moge blijken uit haar verhaal, aldus Juf Dorrie. Ze keek uit haar werkkamer thuis en zag een liefdevol, maar ook erg volwassen tafereel tussen een jongen en een meisje. 'Dit is een verhaal dat ik thuis onder mijn ogen zag gebeuren en dat mij bezighoudt. Het heeft hier thuis, met echtgenoot en volwassen kinderen, al tot zingevende gesprekken geleid.'

Vrijdag in de vooravond.

Ik ben thuis de werkdag van vandaag in groep 3 aan het afsluiten op mijn werkplek, boven.

Op het pleintje waarop ik uitkijk, staat een speeltoestel voor 0 – 6 jarigen. Een jongen en een meisje, niet tot deze categorie behorend, staan er bovenop en draaien om elkaar heen. Vervolgens zoeken ze een hoekje op en pakken elkaar liefdevol vast om vervolgens tegen elkaar gedrukt hun lichamen op en neer heen en weer te bewegen. Een prille liefde? Dan nog wel heel pril, want snel gaan ze uit elkaar, lopen een stukje van elkaar weg en beginnen het spel weer van voor af aan. In het zand hebben ze een kuil gemaakt. Ze gaan er in zitten en al gauw trekt de een de ander op zich en begint het spel opnieuw.

Het is duidelijk dat beide jonge mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen, om elkaar geven. Om beurten nemen ze leiding of geven ze zich over aan de ander. Er is duidelijk geen sprake van dwang. De jongen omvat het gezicht van het meisje zo liefdevol met beide handen, het lijkt alsof ik naar een romantisch filmfragment kijk.

Ook als er een meisje bijkomt, gaat het spel verder. Het meisje vindt het aangenaam om naar te kijken en doet zelf mee door haar onderlichaam te laten bekijken. Het stelletje is hier niet afkerig van en onderbreekt het eigen spel voor even. Wat mij vertedert, is dat wanneer de jongen en het meisje elkaar een zoen geven, zij gauw bij elkaar weglopen en beiden heel snel hun mond afvegen.

De twee kinderen waarover ik het heb, zijn besproken in mijn -volwassen- gezin. Samen kwamen we tot de conclusie dat we er niks mee kunnen naar de ouders toe: beide kinderen waren verwikkeld in een spel en beiden vonden het oké. Er was geen sprake van machtsmisbruik, er was geen ongelijkwaardigheid.

Toch blijft het knagen: hoe komt het dat kinderen op deze leeftijd zo vrij en schaamteloos in het openbaar handelingen uit kunnen voeren die totaal niet leeftijdsadequaat zijn?

Is het een moderne vorm van ‘doktertje spelen’? Is het een afspiegeling van tv zenders? Hoe pak je zoiets aan, wat kan ik er mee, moet ik er iets mee? Als ouder, als volwassene, als leerkracht … Als ouder weet je dat je kind zich seksueel ontwikkelt, dat het zal experimenteren. Toch lijkt mij dat de wijze waarop deze kinderen het doen, niet de wijze is die je als ouder voor ogen hebt.

Niemand wordt gedwongen. Niemand kent de schaamte om gezien te worden of is simpel te naïef om te denken dat niemand hen ziet. Toch ben ik er al dagen mee bezig.

Niet omdat het meisje een oud-leerling is.

Niet omdat de jongen en het meisje elkaar al vanaf hun geboorte kennen.

Wel omdat ze beiden 8 jaar zijn. 

Juf Dorrie werkt al ruim 35 jaar op een basisschool in regio Arnhem.