'Van wie leer je zoiets? Van de kinderen natuurlijk...'

28 februari 2015

Marcel van Herpen en Roland Schut waren op St. Maarten om voor de stichting E.G.O. Antillen, scholen te begeleiden. Nadat ze indringend waren geconfronteerd met de problemen van veel jongeren, bezochten ze  'de St. Jozefschool',  een kleine basisschool in de hoofdstad. Bepaald niet de mooiste school, met de beste lokalen. En ook deze school had veel kinderen met heftige sociaal-emotionele problemen. Maar toch was het er héél anders. Hun bijdrage.

De sfeer op de St. Jozef-school was ontspannen en de gesprekken rustig. Er werd hard gewerkt en de kinderen waren zichtbaar coöperatief. Leraren waren vriendelijk en de directeur genoot van onze verbazing. Toen we haar vroegen wat het geheim was van deze oase van rust in deze hectische omgeving, moest ze het antwoord schuldig blijven. Ze had werkelijk geen idee. “We doen het gewoon samen.” We wisten dat de directeur erg gelovig was en vroegen naar die beleving. “Ja, ik ga vaak bidden en dan vraag ik of ik nieuwe kinderen, ouders en leraren open en zonder oordeel tegemoet mag treden. Ik wil de goede kanten zien en dat bevestigen.”

Zo hadden wij nog nooit over bidden gedacht.

We bezochten groep 8. Wederom leek de rust en de prettige werksfeer in de klas vanzelfsprekend. Groepjes kinderen waren samen betrokken aan het werk en de juf liep relaxed, vrolijk en vriendelijk rond. Waar nodig hielp zij een leerling weer even op weg, altijd met een lach, vriendelijk of een arm op de schouder van de leerling. Ook toen zij met ons in gesprek raakte, bleven de kinderen hard aan het werk.

Wij vertelden haar dat wij zo aangenaam verrast waren door de prettige sfeer en door de manier waarop zij met haar leerlingen omging. De, al wat oudere, juf lachte verlegen bij ons compliment en vertelde dat zij het na al die jaren zelf ook nog steeds hartstikke leuk vond om met deze leerlingen te werken.

Wij vertelden dat wij wisten dat zij niet de ‘allermakkelijkste’ kinderen in de klas had en vroegen haar wat zij doet als kinderen zich niet gedragen zoals zij dat graag wil. Enigszins verbaasd keek ze ons aan en zei dat dat niet zo vaak gebeurt, maar dat ze in dat geval het kind dan even mee apart neemt en het kind vraagt wat zij had gedaan, waardoor dat kind zich zo gedroeg. En vervolgens wat zij kon doen, zodat het kind zich weer op de gewenste manier zou gedragen!

Vol bewondering keken we elkaar aan. En van wie heb je dat geleerd, vroegen wij haar. Glimlachend keek de juf ons aan en riep vrolijk: “Van de kinderen natuurlijk!”

Roland Schut en Marcel van Herpen bezochten Sint Maarten begin 2012. Roland Schut (5 augustus 1964 – 18 december 2020) was docent Pedagogische Tact en Pedagogisch Leiderschap bij NIVOZ tot 2017, daarna verbonden aan het Centrum voor Pedagogisch Contact (CPC).