'Time-out! Simon kan niet vertellen wat er is en de aanleiding heb ik nog niet gevonden'

26 oktober 2015

Simon is de laatste tijd boos. Tijdens het afscheid van de directeur zit hij in een hoekje tegen een tafel te schoppen. 'Tja,' reageert een RT-leerkracht op de gang, 'dat deed hij in groep 1/2 ook al. Gewoon meteen een ZAT-aanvraag doen, want hij uit zich agressief. En agressie op school kan niet.' Kim van Haeften - zijn leerkracht - ziet een uitdaging. Ze betrekt de klas bij de problemen die Simon heeft. Haar verhaal. 'Simon kan niet vertellen wat er is en de aanleiding heb ik nog niet gevonden.'

Simon kan niet vertellen wat er is en de aanleiding heb ik nog niet gevonden. In de klas volgt een time-out, nadat hij zijn tafel hard tegen de buik van zijn buurvrouw duwt. Ik breng hem met wat duw- en trekwerk naar de gang en geef hem de wekker. Simon knijpt me en rent naar de wc. Daar zit hij na 10 minuten nog.

In de klas vertel ik. "Simon heeft het moeilijk. Maar hij mag anderen geen pijn doen en daarvoor krijgt hij de time-out. Ook omdat hij dan tot rust kan komen." Dan vertel ik er ook maar bij dat het nieuw voor mij is en dat het me verrast.

Het is even stil, ik kijk naar de kinderen en zie dat ze niet zomaar verder kunnen werken. Dan zegt Lieke. ”Ja, echt vervelend. We weten wel dat Olaf dat wel eens doet, maar Simon deed dat nooit in groep 3.”

Olaf vindt het al heel gewoon dat we zijn gedragingen bespreken en kan nu eens een keer van de andere kant meedenken. Hij haakt in. "Simon mist zijn vrienden uit groep 3 en hij voelt zich alleen en buiten ging het net mis, juf." Er komen nu ideeën om Simon te gaan helpen in de klas. Iedereen snapt het, Simon heeft ons nodig.

Ondertussen zijn twee meiden heel stiekem de klas uit gegaan. Zij komen stralend terug. "Wij hebben al geholpen juf, we weten precies wat er is, we hebben hem getroost en het is goed en Elise speelt even met hem." De klas slaakt een soort collectieve zucht en ik glimlach ervan.

Ik besluit Simon erbij te halen. Op de gang zie ik hem verstoppertje spelen met Elise en dan kijkt hij me aan. "Simon, wat heb jij het moeilijk zeg." Hij kruipt op schoot en leunt tegen me aan. Iets wat hij zelden uit zichzelf doet. Een klein stemmetje zegt ‘ja’.

Ik neem hem mee en vraag of we het er samen over kunnen hebben in de klas. Dat mag en de kinderen nemen het van me over. Ze vertellen wat ze gaan doen om het voor Simon fijn te maken in de klas. Hij krijgt een maatje bij de gym, bij het buiten spelen en iedereen kijkt meer naar zijn gezicht en is lief. Simon straalt. We herhalen de afspraken nog even over ‘helpen en troosten’ en ‘met rust laten’ en ‘de time-out’ en ik bedank de klas.

Na een minuutje komt Marlies nog even apart naar Simon toe en vertelt over haar bedoelingen buiten en hoe het misging.  Simon kan nu luisteren en reageert rustig terug.

En dan wordt er weer gewerkt.

Kim van Haeften is lerares op De Torenuil in IJsselstein.