Tex Gunning legt bal expliciet bij toehoorders PO-raad: 'Wat doe jij hiermee?'

14 juni 2012

Tex Gunning was op 7 juni te gast op de eerste avond van het eerste congres van de PO-raad in Lunteren. Hij bracht het gesprek op gang met een vervolg op de NIVOZ-lezing van 13 oktober 2011. Na 'Value Based Education' sprak Gunning vorige week alle leidinggevenden als mens , als individu aan.  Hij stelde twee vragen: aan wat voor leiderschap heeft deze wereld behoefte aan? En wat betekent dat voor ons onderwijs en voor onze kinderen?

Het eerste congres van de PO-Raad, Bevlogen Besturen, ging in Lunteren van start met een lezing van Tex Gunning, lid van de Raad van Bestuur van AkzoNobel. Zijn verhaal ging over leiderschap. leiderschap in een wereld die vanuit een nieuw paradigma bestuurd moet gaan worden. Namelijk door leiders die niet meer alleen verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf, maar zeker ook voor de wereld om hen heen. “Onderwijs moet een fundamenteel andere koers gaan varen”, zegt Gunning, “want we leiden onze kinderen op om succesvol te worden in de wereld van gisteren terwijl ik wil dat mijn kinderen opgeleid worden om gelukkig te worden in de wereld van morgen.”

Daarmee legde hij de bal expliciet bij zijn toehoorders: Wat doen jullie hiermee in je dagelijkse werk?

De gehele lezing

Dames en heren, goedenavond.

Kete Kervezee heeft mij gevraagd om hier vandaag een gedachtewisseling op gang te brengen over het belang van leiderschapsontwikkeling in het onderwijs en de rol die u als leiders in en van het onderwijs zou moeten spelen. Laat ik beginnen met de fundamentele vraag: wat is het soort leiderschap waar deze wereld behoefte aan heeft?

Deze wereld waarin veranderingen elkaar in een exponentieel tempo opvolgen en de waan van de dag lijkt te regeren; hoe houden we die leefbaar voor onszelf en voor onze kinderen? Ik wil hierover graag mijn gedachten met u delen. Ik doe dat als vertegenwoordiger van multinational  AkzoNobel, maar vooral ook als bezorgde vader van Tim, Flo, Fe and Bo.

Overgangsperiode
Want hoe zal de toekomst van onze kinderen er uitzien? Alles wijst er op dat we ons bevinden in een overgangsperiode. Systemen wankelen en lopen vast. Omdat we de toekomst nog niet scherp kunnen zien en articuleren, houden we tegen beter weten in vast aan een verouderd wereldbeeld. Dat oude wereldbeeld is nog steeds gestoeld op het gedachtegoed van de tweede industriële revolutie die met name in de jaren na de tweede wereldoorlog voor een ongekende groei van de welvaart heeft gezorgd.

Ik ben geboren in 1950, in een wereld van 2,5 miljard mensen en in een tijd waarin ‘The American Dream’ het referentiekader was.

LEES VERDER in Lezing PO-Raad

De tekst kwam mede tot stand in samenwerking met Roel Esseboom.