Speciale editie Atelier Burgerschap: Klimaatcrisis als leeromgeving. Speel je mee?
‘De klimaatcrisis staat symbool voor een crisis in het leren’, stelt Floor Basten, voormalig klimaatburgemeester van Nijmegen en onafhankelijk onderzoeker. Ze ontwikkelde Het Klimaatspel dat we op dinsdag 1 april met zoveel mogelijk onderwijsmensen (en anderen) willen spelen in ons Dokhuis. Tussen drie uur en half zes ben je – vanuit allerlei praktijken - welkom.
Het Rotterdamse Dokhuis is dit schooljaar 2024-25 zes keer het toneel van het Atelier Burgerschap, voor en door docenten vo en mbo. Overkoepelend onderwerp dit jaar: het schurende gesprek. De bijeenkomsten zijn gratis en worden afgesloten met een eenvoudige maaltijd.
‘De klimaatcrisis is de uitkomst van overmatig individu denken,’ vertelde Floor Basten eerder in een NIVOZ-podcast, ‘van overmatig de wereld als een gefragmenteerd geheel zien, overmatig als bron voor de mens om te gebruiken.’ Haar veronderstelling is dat als je als mens ter wereld komt, je niet automatisch dit soort opvattingen hebt. Die zitten als stille aannames in onze samenleving en cultuur, en daarmee ook in ons onderwijs. Veel mensen kijken naar onderwijs voor oplossingen, maar wat als onderwijs zelf een van de oorzaken is?
Op dinsdagmiddag 1 april (geen grap) spelen we Het Klimaatspel dat Floor met Marc Coenders heeft ontwikkeld om te laten ervaren dat ont-leren en her-leren noodzakelijk zijn om uit ‘meer-van-hetzelfde-lussen’ te geraken. Het is aan de spelers is om te ontdekken hoe ze dit moeten doen.
En dat is nodig ook. Want we zien, horen en ruiken hoe het leven op aarde aan het veranderen is. Minder groen, minder vogels, minder vlinders, meer beton, meer asfalt, meer rookpluimen uit meer fabrieken. Extremere weersomstandigheden leiden tot heftige branden, stormen en droogtes. Eens zo stabiele processen die onze hele Aarde omspannen, raken op drift waardoor golfstromen van richting veranderen, de aarde opwarmt, de zeespiegel stijgt.
Wie leert snel genoeg om in deze klimaatcrisis te blijven leren?
De klimaatcrisis zet alles op z’n kop, ook wat we geleerd hebben over het leven op aarde, en zelfs hoe we daarover geleerd hebben op school. De prangende vraag in dit spel is: redden we het met blijven denken zoals we altijd dachten, en ook: hoe komen we op nieuwe gedachtes?
Het spel laat je ervaren hoe hardnekkig ons aangeleerd denkgedrag is. Maar gelukkig leidt de uitleg in het nagesprek wel tot de verwarrende eyeopeners die echt aan het denken zetten, een breakdown of the normal light. Het spel is zelf een leeromgeving dus, en zet daarmee ook aan het denken over burgerschap in de klimaatcrisis.
Iedereen die in het onderwijs rondloopt - als leerling, leerkracht, schoolleider, onderzoeker, adviseur of wat dan ook - kan aanschuiven. Er zijn 3 tot 5 teams van 3 tot 5 deelnemers die een zelfgekozen pad van start naar finish afleggen. Onderweg moeten de teams vragen beantwoorden en elkaars antwoorden beoordelen. Het team dat als eerste over de eindstreep komt, heeft het snelste geleerd om anders te denken.
Meedoen?
Wil je (gratis) meedoen? Geef je dan tevoren op, via deze aanmeldlink.
We rekenen dan op je komst.
Dokhuis vind je op Doklaan 10 in Rotterdam.
Vanaf 17.00/17.30 sluiten we aan bij “Samen aan de onderwijstafel”. (tot 18.30 uur),
Eet je mee? geef je dan hier ook daarvoor op.
Flow (film)
Aansluitend (en in dit kader) wordt de animatiefilm Flow vertoond in het Dokhuis. Start 18.30 uur.
Een ticket (inclusief maaltijd) kost tien euro. Meld je daarvoor hier aan. Voor de maaltijd ben je tussen 17 uur en 17.30 uur welkom. De film start om 18.30 uur
Kan je 85 minuten lang meeleven met een jonge kat, die in een door mensen verlaten wereld een gigantische overstroming moet zien te overleven? En dat dan zonder dialoog, met enkel dierengeluiden? Ja, is het antwoord. De Letse regisseur Zilbalodis werkte liefst vijf jaar aan dit project, en dat betaalt zich uit: de natuurbeelden zijn adembenemend mooi en de dieren – naast de kat volgen we ook nog een stoïcijnse capibara en een onnozele golden retriever – bewegen levensecht. Deze animatiefilm heeft een eigen stijl, die nuchter en betoverend tegelijk is. We krijgen geen menselijke personages te zien, al kunnen we rustig vermoeden dat die deels voor de overstroming verantwoordelijk waren. Dat de beelden minder gelikt zijn dan in een standaard Amerikaanse productie, geeft Flow een verfrissend eigen smoel.
Delen: