Over zelfstandigheid: ‘Mama is mijn gymtas vergeten’ 

7 juli 2017

Zelfstandigheid. We moeten het allemaal nog een beetje leren, ieder op zijn eigen manier. Zo probeert Tessa Otten de kinderen in haar groep 7/8 zoveel mogelijk te leren zelfstandig beslissingen te nemen en dus ook verantwoordelijkheid te nemen, maar ontdekt ze tegelijkertijd dat het voor haarzelf ook nog niet altijd even vanzelfsprekend is.

Maandagochtend. Ik sta nog een beetje wakker te worden met een beker koffie, leunend in de deuropening van het klaslokaal van groep 7/8. Ik zie één van de leerlingen zich door zijn gebruikelijke opstartproblemen worstelen. Zijn huiswerk in zijn ene hand, schooltas in de andere. Dan heeft hij ook nog een gymtas op zijn rug, fietssleutels om zijn pink en zowel zijn jas als bodywarmer nog aan. Ik zie hem balen en vraag me af hoeveel juffen op dit moment zijn spullen zouden aanpakken, zodat hij zelf niet meer hoeft na te denken. Ik blijf staan en kijk vol verwondering naar hem. Na drie minuten liggen en hangen al zijn spullen op hun plek. ‘Goedemorgen Abel, ga lekker zitten jongen,’ begroet ik hem, terwijl ik de trots in mijn stem niet kan onderdrukken. Een leerling die zelf zulke organisatorische vraagstukken oplost, daar stel ik mijn les wel even voor uit.

Eenmaal in de klas vertelt één van de jongens dat hij niet mee kan doen met de gymles: ‘Mama is mijn gymtas vergeten,’ voegt hij eraan toe. ‘Ik verwacht dat je in groep 7 zelf verantwoordelijk bent voor je spullen,’ zeg ik stellig. ‘Laat maar eens aan mama zien dat je er zelf aan denkt, wedden dat je dan voortaan steeds meer mag van haar?’

Dezelfde week komt tijdens de tekenles Pien naar het bureau gestormd waar ik aan zit. Pien praat aan één stuk door, huppelt liever dan dat ze loopt en is vooral superenthousiast over het leven an sich. ‘Juf, juf! Ehm, nou ik heb net een maan getekend. Weet je wel, en ehh, nou ik dacht misschien kan ik er ook sterretjes bij tekenen. Mag dat?’ Ik kijk haar geruststellend aan. ‘Lieve Pien, jij kunt dit. Je mag zelf beslissen over jouw werk. Als jij het mooi vindt, doe het maar. Ik vertrouw op jouw creativiteit. Daar mag je zelf ook op vertrouwen.’ Ze loopt rustig terug naar haar tekening. Ik kan zien dat ze dit nog moeilijk vindt.

Op vrijdagavond bel ik wanhopig mijn moeder op, nadat mijn kookkunsten me in de steek hebben gelaten en ik vermoeid en beteuterd naar een pan mislukt eten sta te turen.

Zelfstandigheid. We moeten het allemaal nog een beetje leren, op onze eigen manier.

Tessa Otten is net afgestudeerd aan de Fontys Hogeschool (Kind & Educatie) in Tilburg. Ze probeert haar weg te vinden in het basisonderwijs als beginnend leerkracht.