‘Op zijn oude school betekende het alarm dat er een aanval kwam’

22 februari 2016

Als Aman voor het eerst naar school gaat in Nederland, een land dat hij nog niet kent, waar ze een taal spreken die hij nog nauwelijks spreekt, moet hij wennen aan alle rituelen. En dan is er een brandoefening, en het alarm gaat af. Voor de kinderen uit de klas een teken om rustig naar buiten te lopen, maar bij Aman maakt zo’n alarm heel andere emoties los. Trillend staat hij op het schoolplein. Esther Mikkers, leerkracht op een school voor nieuwkomers, vertelt over een dag uit het schoolleven van Aman.

Aman gaat vandaag voor het eerst naar school. Niet voor het eerst in zijn leven, maar voor het eerst in Nederland. Hij heeft al een paar dingen geleerd in het Nederlands. Hij kan groeten, zich voorstellen en ‘dankuwel’ zeggen. Zijn vader en moeder zijn meegekomen. In de hal van de school zijn alleen juffen en meesters. Een juf maakt een praatje in het Engels met zijn ouders. Hij kijkt timide om zich heen. Wat is het hier groot!

Dan wordt hij naar een klas gebracht. Stevig houdt hij zijn nieuwe, gebreide muts vast. Moet hij zijn jas uitdoen? Waar moet zijn tas? Hij kijkt even in zijn tas. De deksel van zijn broodtrommel is losgegaan en losse boterhammen met hagelslag zwerven door zijn tas. Hij heeft geen tijd om die boterhammen weer terug te doen, ze gaan naar binnen.
Andere kinderen komen nu ook binnen. De juf zegt hem vriendelijk gedag en geeft hem een plaatsje in de groep.

Zijn ouders gaan weg en geven hem nog even een bemoedigende aai over zijn bol.
De juf stelt hem voor aan de anderen en ze begint met de les. Hij probeert alles te begrijpen wat er gezegd wordt, maar hij herkent maar een paar woorden. Daarom let hij maar goed op de andere kinderen om te zien wat hij doen moet. Hij is moe, het liefst wil hij zijn hoofd op zijn armen op de tafel leggen, maar dat mag natuurlijk niet op school. Hij knikkebolt.
Gelukkig ziet de juf het niet.

Als het tijd is om te eten, pakt Aman snel zijn boterham uit zijn tas. Niet snel genoeg, want de juf ziet het. Ze praat en gebaart naar een mandje. Hij begrijpt het niet en gaat aan tafel zitten met het broodje. Dan komt de juf ineens met zijn tas de klas in. Hij voelt zich betrapt. Ze legt de stukken brood neer die er nog in zaten en klopt de tas uit. Ze laat zien waar de broodtrommels moeten liggen. Dan doet ze iets raars. Ze doet de lege trommel in de tas. Die moest toch in het mandje? Ingewikkeld hoor. De boterham is niet meer lekker en stiekem gooit hij de helft weg als hij water gaat drinken.
Gelukkig ziet de juf het niet.

Buiten spelen. Iedereen gaat naar de gang. Een jongen uit de klas duwt en stompt iedereen die in de weg staat. De juf pakt zijn arm als hij bijna de nieuwe jongen duwt. Ze zet hem op een stoeltje. Als Aman voorbij komt steekt de jongen zijn voet uit. Aman struikelt. Slaan mag niet, dus hij geeft hem een duwtje en hij steekt zijn tong uit.
Gelukkig ziet de juf het niet.

Aman moet plassen. Hij weet niet hoe hij het moet vragen. Hij steekt zijn vinger op en zegt: “Juf?” en kijkt met een benauwd gezichtje naar de deur. “Ga maar”, zegt ze en omdat ze knikt begrijpt hij dat hij mag gaan. Op de wc deur staan plaatjes. Er is een jongens- en een meisjes-wc. Als hij terugkomt, praat de juf met een andere stem. Het klinkt raar. Hij schiet in de lach, maar dat mag vast niet. Hij slaat zijn handen voor zijn mond.
Gelukkig ziet de juf hem niet.

Na de pauze gaat het brandalarm af. Het maakt een hoop lawaai en iedereen gaat naar buiten. Hij schrikt zich lam, want op zijn oude school betekende het alarm dat er een aanval kwam. Hij staat te bibberen in zijn dunne bloesje op het schoolplein. Daarna moet hij een toets doen. De juf ziet dat het niet gaat. Ze probeert te praten via een andere leerling, die als tolk fungeert. Juf zegt dat er niets aan de hand is en doet een arm om hem heen. Hij staat te trillen, maar ze houdt hem gelukkig even vast. Hij zegt dat hij nog steeds bang is. De juf haalt het toetsblaadje weg en geeft hem een tekenblad. Hij tekent een meisje dat kan vliegen. Dat zou hij willen. Wegvliegen als het spannend wordt.

Als de dag voorbij is komt de juf naar hem toe. Ze zegt dingen tegen hem. Hij hoort ‘goed’ en haar duim gaat omhoog. Dan gaat haar hand over zijn haar. Hij denk dat hij iets goed gedaan heeft. Hij lacht naar haar en zij lacht naar hem.

Gelukkig ziet de juf hem.

Esther Mikkers is leerkracht op de Kernschool in Zaandam, school voor nieuwkomers.